Odmiana imienia Czasław przez przypadki

Czasław imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Czasław

Dopełniacz
(kogo? czego?):Czasława

Celownik
(komu? czemu?):Czasławowi

Biernik
(kogo? co?):Czasława

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Czasławem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Czasławie

Wołacz
(hej!):Czasławie!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
CzasławCzasław nie umie śpiewać.
Dopiero do mnie dotarło, że Czasław już tu jest.
Czasław nie umie grać na gitarze.
Ma na imię Czasław.
W domu Czasław często urządza rodzicom pokazy mody.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
CzasławaRodzina Czasława wyprowadziła się.
Uroda Czasława miała potężną moc.
Rodzina Czasława zginęła w wypadku samochodowym.
Rozalia podeszła do Czasława.
Tata Czasława opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.

Celownik:
(komu? czemu?)
CzasławowiCo tej Czasławowi po głowie chodzi?
Czasławowi przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Czasławowi coś się stało.
Zostawiam Czasławowi karteczkę i już mnie nie ma.
Mam nadzieję, że Czasławowi również się podoba.

Biernik:
(kogo? co?)
CzasławaSpojrzałam na Czasława.
Patrzy na Czasława wyczekująco.
Nieśmiało gładzi Czasława po włosach.
Patrzę na Czasława i nic nie rozumiem.
Spoglądam na Czasława.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
CzasławemSprzątam pokój z Czasławem.
Obie z Czasławem miałyśmy ochotę skakać do góry.
Ja z Czasławem siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Kasia z Czasławem mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Czasławem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
CzasławieTeraz chcę napisać parę słów o Czasławie.
A o Czasławie to i słowa rzec nie umiał.
Myślałam cały czas tylko o Czasławie.
Zastanawiał się dlaczego wspomniał o Czasławie.
Jest to prawdziwe kompendium wiedzy o Czasławie.

Wołacz:
(hej!)
CzasławieDzień dobry Czasławie!
Dobranoc Czasławie!
Cześć Czasławie!
Czasławie! Wróć do mnie!
Witaj Czasławie!