Odmiana imienia Cyryn przez przypadki

Cyryn imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Cyryn

Dopełniacz
(kogo? czego?):Cyryna

Celownik
(komu? czemu?):Cyrynowi

Biernik
(kogo? co?):Cyryna

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Cyrynem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Cyrynie

Wołacz
(hej!):Cyrynie!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
CyrynCyryn tego nie widzi.
Cyryn wraca do domu.
Cyryn ma katar i źle się czuje.
Dobrze, że Cyryn grzecznie śpi.
Autorem artykułu jest Cyryn.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
CyrynaPożyczę od Cyryna samochód i możemy jechać.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Cyryna.
Tato Cyryna produkował abażury.
Specjalnością Cyryna jest jazda na koniu.
Nie ma Cyryna.

Celownik:
(komu? czemu?)
CyrynowiZszedłem z drogi Cyrynowi i usiadłem w fotelu.
Opowiadam Cyrynowi o swoich zainteresowaniach.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Cyrynowi coś się stało.
Cyrynowi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Przyglądam się Cyrynowi.

Biernik:
(kogo? co?)
CyrynaChwyciła Cyryna za rękaw płaszcza.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Cyryna.
Cyryna znalazłam w recepcji hotelu.
Spojrzałam na Cyryna.
Spojrzałem znacząco na Cyryna.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
CyrynemAle można sobie zrobić zdjęcie z Cyrynem.
A sytuacja z Cyrynem rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Zostaliśmy z Cyrynem w salonie sami.
Sprzątam pokój z Cyrynem.
Śpiewam z Cyrynem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
CyrynieNo a teraz trochę więcej o Cyrynie.
Rozmawiam o Cyrynie.
Dzisiaj chciałam napisać o Cyrynie.
Posiadam całą serię powieści tego autora o Cyrynie.
Hipnotyzująca powieść o Cyrynie i płatnym mordercy.

Wołacz:
(hej!)
CyrynieWitaj Cyrynie!
Dziękuję Cyrynie za rozmowę!
Hej Cyrynie!
Cyrynie! Uważaj!
Dzień dobry Cyrynie!