Odmiana imienia Cyntusia przez przypadki

Cyntusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Cyntusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Cyntusi

Celownik
(komu? czemu?):Cyntusi

Biernik
(kogo? co?):Cyntusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Cyntusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Cyntusi

Wołacz
(hej!):Cyntusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
CyntusiaDla mnie było już jasne, ze Cyntusia umiera.
Co robi Cyntusia?
Na drugie imię mam Cyntusia.
Cyntusia nie umie śpiewać.
Ma na imię Cyntusia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
CyntusiOd razu zobaczyła ich mama Cyntusi.
W sobotę są urodziny Cyntusi.
Specjalnością Cyntusi jest jazda na koniu.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Cyntusi.
Jestem mamą Cyntusi i jeszcze trojga innych dzieci.

Celownik:
(komu? czemu?)
CyntusiCyntusi przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Powiedz wszystkim i Cyntusi, że nic mi nie jest.
Oczywiście każdy przyzna rację Cyntusi.
Zszedłem z drogi Cyntusi i usiadłem w fotelu.
Chciałam szybko pochwalić się Cyntusi.

Biernik:
(kogo? co?)
CyntusięKacper patrzył na Cyntusię ze zdumieniem.
Przed sesją zapytałam Cyntusię co lubi.
O jego personalia miałam spytać Cyntusię prywatnie.
Spojrzałam na Cyntusię w wymownym geście.
Oszołomienie spadło teraz na Cyntusię i na moment odebrało mu wigor.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
CyntusiąDorota spotkała się z Cyntusią.
Razem z Cyntusią przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Ja z Cyntusią zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Sprzątam pokój razem z Cyntusią.
Karolina miała się spotkać z Cyntusią przed szkołą.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
CyntusiCzasami myślę sobie o Cyntusi.
Mamrotał coś o Cyntusi, gdy podtrzymywał się ściany.
Na pewno słyszałyście o Cyntusi.
Piszę o Cyntusi.
Mówimy tu oczywiście o Cyntusi.

Wołacz:
(hej!)
CyntusiuGdzie jesteś Cyntusiu!?
Cześć Cyntusiu!
Dobry wieczór Cyntusiu!
Hej Cyntusiu!
Dobranoc Cyntusiu!