Odmiana imienia Cyntunia przez przypadki

Cyntunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Cyntunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Cyntuni

Celownik
(komu? czemu?):Cyntuni

Biernik
(kogo? co?):Cyntunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Cyntunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Cyntuni

Wołacz
(hej!):Cyntuniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
CyntuniaCyntunia nie umie grać na gitarze.
Jak już wiecie mam na imię Cyntunia.
Co robi Cyntunia?
Ma na imię Cyntunia.
Gdzie jest Cyntunia?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
CyntuniJestem mamą Cyntuni i jeszcze trojga innych dzieci.
Tato Cyntuni produkował abażury.
Uroda Cyntuni miała potężną moc.
Tata Cyntuni opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
Postanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Cyntuni słychać.

Celownik:
(komu? czemu?)
CyntuniPrzyglądam się Cyntuni.
Dzięki Cyntuni mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Powiedz wszystkim i Cyntuni, że nic mi nie jest.
Dzięki Cyntuni święta nabrały nowego wymiaru.
Chciałam szybko pochwalić się Cyntuni.

Biernik:
(kogo? co?)
CyntunięCyntunię znalazłam w recepcji hotelu.
Chwyciła Cyntunię za rękaw płaszcza.
Podchodzi, całuje Cyntunię i idzie do wyjścia.
Spoglądam na Cyntunię.
Cyntunię natychmiast ogarnęła gorąca błogość.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
CyntuniąZostaliśmy z Cyntunią w salonie sami.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Cyntunią.
Oboje z Cyntunią wybuchliśmy śmiechem.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Cyntunią.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Cyntunią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
CyntuniPamiętam o Cyntuni.
Przez chwilę pomyślałam o Cyntuni.
Hipnotyzująca powieść o Cyntuni i płatnym mordercy.
Myślę o Cyntuni.
Przynajmniej tak myślał tata o Cyntuni.

Wołacz:
(hej!)
CyntuniuWitaj Cyntuniu!
Dobranoc Cyntuniu!
Gdzie jesteś Cyntuniu!?
Dzień dobry Cyntuniu!
Cyntuniu! Uważaj!