Odmiana imienia Cindusia przez przypadki

Cindusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Cindusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Cindusi

Celownik
(komu? czemu?):Cindusi

Biernik
(kogo? co?):Cindusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Cindusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Cindusi

Wołacz
(hej!):Cindusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
CindusiaJutro Cindusia wyjdzie ze szpitala.
Za chwilę wróci Cindusia z lasu.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Cindusia.
Cindusia ma katar i źle się czuje.
Autorem niniejszego tekstu jest Cindusia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
CindusiUroda Cindusi miała potężną moc.
Pożyczę od Cindusi samochód i możemy jechać.
Zostało sto dni do narodzin Cindusi.
Zbieramy na nowy wózek dla Cindusi.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Cindusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
CindusiOczywiście każdy przyzna rację Cindusi.
Ten nie pozostał dłużny Cindusi.
Rozalia z troską przyglądała się Cindusi.
Zszedłem z drogi Cindusi i usiadłem w fotelu.
Opowiedziałam Cindusi o przykrości która mnie spotkała.

Biernik:
(kogo? co?)
CindusięSpojrzał na Cindusię z zaciekawieniem.
Lubię Cindusię.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Cindusię.
Przyniesiona przez Cindusię kawa okazała się tą nieco gorszą.
Na Cindusię moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
CindusiąSiedzieliśmy z Cindusią na kanapie.
Idę na spacer z Cindusią.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Cindusią.
Razem z Cindusią zrobiłyśmy obiad.
Ja z Cindusią chcemy się przebrać za wampiry.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
CindusiAnna sama już nie wie, co myśleć o Cindusi.
Przy Cindusi zapomniałem o wszystkim.
Wtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Cindusi.
Niestety, nie umiała zapomnieć o Cindusi.
Ten wiersz jest o Cindusi.

Wołacz:
(hej!)
CindusiuCindusiu! Wróć do mnie!
Cindusiu! Gdzie jesteś?
Dobry wieczór Cindusiu!
Gdzie jesteś Cindusiu!?
Cześć Cindusiu!