Odmiana imienia Ciboruś przez przypadki

Ciboruś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Ciboruś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Ciborusia

Celownik
(komu? czemu?):Ciborusiowi

Biernik
(kogo? co?):Ciborusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Ciborusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Ciborusiu

Wołacz
(hej!):Ciborusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
CiboruśDobrze, że Ciboruś grzecznie śpi.
Na drugie imię mam Ciboruś.
Ciboruś tego nie widzi.
Ciboruś nie umie grać na gitarze.
Ciboruś chce pójść ze mną na spacer.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
CiborusiaDla Ciborusia ten pies jest naprawdę bezcenny.
Postanowiłam zadzwonić do Ciborusia.
Pożyczę od Ciborusia samochód i możemy jechać.
Przez cały dzień czułam wzrok Ciborusia na sobie.
Pozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Ciborusia.

Celownik:
(komu? czemu?)
CiborusiowiMama przyznała rację Ciborusiowi.
Kupiłem Ciborusiowi magnes na lodówkę.
Korzysta z okazji, by wyznać Ciborusiowi miłość.
Napisałem wiersz dzięki Ciborusiowi.
Zostawiam Ciborusiowi karteczkę i już mnie nie ma.

Biernik:
(kogo? co?)
CiborusiaOdprowadziłam Ciborusia do wyjścia.
Lubię Ciborusia.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Ciborusia bardzo przyjaźnie.
Widzę Ciborusia.
Kacper patrzył na Ciborusia ze zdumieniem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
CiborusiemJadę z Ciborusiem na dyskotekę.
Idę na spacer z Ciborusiem.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Ciborusiem.
Wieczorem z Ciborusiem znowu idziemy na spacer.
Dorota spotkała się z Ciborusiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
CiborusiuJest to prawdziwe kompendium wiedzy o Ciborusiu.
Mówimy tu oczywiście o Ciborusiu.
Na koniec parę słów o Ciborusiu.
Przez chwilę pomyślałam o Ciborusiu.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Ciborusiu.

Wołacz:
(hej!)
CiborusiuDobranoc Ciborusiu!
Dziękuję Ciborusiu za rozmowę!
Dzień dobry Ciborusiu!
Gdzie jesteś Ciborusiu!?
Ciborusiu! Uważaj!