Odmiana imienia Chwalusia przez przypadki

Chwalusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Chwalusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Chwalusi

Celownik
(komu? czemu?):Chwalusi

Biernik
(kogo? co?):Chwalusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Chwalusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Chwalusi

Wołacz
(hej!):Chwalusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ChwalusiaChwalusia chce pójść ze mną na dyskotekę.
Chwalusia wraca do domu.
Ja i Chwalusia nie wiedziałyśmy, co robić.
Autorem artykułu jest Chwalusia.
Chwalusia tego nie widzi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ChwalusiLubię śpiewać zwłaszcza dla Chwalusi.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Chwalusi.
Przed sobą ujrzałam rękę Chwalusi.
Postawa Chwalusi była zupełnie inna.
Na korytarzu blisko pokoju Chwalusi stało kilka osób.

Celownik:
(komu? czemu?)
ChwalusiNie wiem, co powiedzieć Chwalusi.
Napisałem wiersz dzięki Chwalusi.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Chwalusi.
Zostawiam Chwalusi karteczkę i już mnie nie ma.
Co tej Chwalusi po głowie chodzi?

Biernik:
(kogo? co?)
ChwalusięLubię Chwalusię.
Oszołomienie spadło teraz na Chwalusię i na moment odebrało mu wigor.
Odprowadziłam Chwalusię do wyjścia.
Spotkałam Chwalusię w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Spojrzałem znacząco na Chwalusię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ChwalusiąIdę na spacer z Chwalusią.
Karolina miała się spotkać z Chwalusią przed szkołą.
Jadę z Chwalusią na dyskotekę.
Tym razem korespondowałam z Chwalusią.
Śpiewam z Chwalusią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ChwalusiKiedyś tam chciałam napisać o Chwalusi.
A o Chwalusi to i słowa rzec nie umiał.
No a teraz trochę więcej o Chwalusi.
Mamrotał coś o Chwalusi, gdy podtrzymywał się ściany.
Pamiętajmy o Chwalusi i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.

Wołacz:
(hej!)
ChwalusiuDziękuję Chwalusiu za rozmowę!
Gdzie jesteś Chwalusiu!?
Hej Chwalusiu!
Dobranoc Chwalusiu!
Chwalusiu! Uważaj!