Odmiana imienia Chlunia przez przypadki

Chlunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Chlunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Chluni

Celownik
(komu? czemu?):Chluni

Biernik
(kogo? co?):Chlunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Chlunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Chluni

Wołacz
(hej!):Chluniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
ChluniaJutro Chlunia wyjdzie ze szpitala.
Dopiero do mnie dotarło, że Chlunia już tu jest.
Autorem artykułu jest Chlunia.
Autorem niniejszego tekstu jest Chlunia.
Jak już wiecie mam na imię Chlunia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
ChluniPostawa Chluni była zupełnie inna.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Chluni.
Dla Chluni ten pies jest naprawdę bezcenny.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Chluni.
Tato Chluni produkował abażury.

Celownik:
(komu? czemu?)
ChluniChluni przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Kto wie, może Chluni wyjdzie do na dobre.
Napisałem wiersz dzięki Chluni.
Coś muszę Chluni powiedzieć, stoi i czeka.
Dzięki Chluni święta nabrały nowego wymiaru.

Biernik:
(kogo? co?)
ChlunięPoszłam dalej i wtedy poznałam Chlunię.
Kawę kupioną przez Chlunię wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Chlunię.
Przed wejściem spotkaliśmy Chlunię.
Odprowadziłam Chlunię do wyjścia.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
ChluniąPracuję z Chlunią.
Dwa dni temu miałam z Chlunią śmieszną przygodę.
A sytuacja z Chlunią rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Razem z Chlunią wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Jadę z Chlunią na dyskotekę.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
ChluniPamiętajmy o Chluni i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.
W głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Chluni.
Na pewno słyszałyście o Chluni.
Kto dziś pamięta o Chluni.
Dziś napiszę o Chluni.

Wołacz:
(hej!)
ChluniuDobry wieczór Chluniu!
Chluniu! Gdzie jesteś?
Cześć Chluniu!
Chluniu! Uważaj!
Chluniu! Wróć do mnie!