Odmiana imienia Cezaruś przez przypadki

Cezaruś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Cezaruś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Cezarusia

Celownik
(komu? czemu?):Cezarusiowi

Biernik
(kogo? co?):Cezarusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Cezarusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Cezarusiu

Wołacz
(hej!):Cezarusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
CezaruśCezaruś ma katar i źle się czuje.
Jak już wiecie mam na imię Cezaruś.
Cezaruś chce pójść ze mną na spacer.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Cezaruś.
Cezaruś tego nie widzi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
CezarusiaTata Cezarusia poszedł otworzyć drzwi.
Przez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Cezarusia.
Najbardziej polubiłam ojca Cezarusia.
Powiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Cezarusia.
Dla Cezarusia ten pies jest naprawdę bezcenny.

Celownik:
(komu? czemu?)
CezarusiowiNie wiem, co powiedzieć Cezarusiowi.
Chciałam szybko pochwalić się Cezarusiowi.
Mama przyznała rację Cezarusiowi.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Cezarusiowi.
Kto wie, może Cezarusiowi wyjdzie do na dobre.

Biernik:
(kogo? co?)
CezarusiaPrzed wejściem spotkaliśmy Cezarusia.
O jego personalia miałam spytać Cezarusia prywatnie.
Spojrzałem znacząco na Cezarusia.
Patrzył na Cezarusia wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Sierżant wpatrywał się w Cezarusia jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
CezarusiemRazem z Cezarusiem wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.
Ja z Cezarusiem zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Śpiewam z Cezarusiem.
Obie z Cezarusiem postawiłyśmy na zmiany.
Refleksyjnie po spotkaniu z Cezarusiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
CezarusiuA przecież nikt inaczej o Cezarusiu nie pisał.
A o Cezarusiu to i słowa rzec nie umiał.
Od ostatniego wpisu o Cezarusiu wydarzyło się sporo.
Rozmawiam o Cezarusiu.
Myślę o Cezarusiu.

Wołacz:
(hej!)
CezarusiuDzień dobry Cezarusiu!
Cezarusiu! Gdzie jesteś?
Hej Cezarusiu!
Gdzie jesteś Cezarusiu!?
Dobranoc Cezarusiu!