Odmiana imienia Cezarek przez przypadki

Cezarek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Cezarek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Cezarka

Celownik
(komu? czemu?):Cezarkowi

Biernik
(kogo? co?):Cezarka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Cezarkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Cezarku

Wołacz
(hej!):Cezarku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
CezarekMam na imię Cezarek.
Cezarek chce pójść ze mną na dyskotekę.
Autorem niniejszego tekstu jest Cezarek.
Na drugie imię mam Cezarek.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Cezarek.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
CezarkaByłam pełna uznania dla rozwoju Cezarka.
Zaproszenia na urodziny Cezarka są gotowe.
Ręka Cezarka uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Przed sobą ujrzałam rękę Cezarka.
Przez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Cezarka.

Celownik:
(komu? czemu?)
CezarkowiZrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Cezarkowi.
Kupiłem Cezarkowi magnes na lodówkę.
Mama przyznała rację Cezarkowi.
Słoik z kawą wyleciał Cezarkowi z rąk.
Cezarkowi przyszła nagle do głowy straszna myśl.

Biernik:
(kogo? co?)
CezarkaCezarka natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Chwyciła Cezarka za rękaw płaszcza.
Spojrzałam na Cezarka.
Spojrzał na Cezarka i uśmiechnął się.
Popatrzyłam na Cezarka przekonana, że zacznie mówić dalej.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
CezarkiemZakończyliśmy edycję kwietniową z Cezarkiem.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Cezarkiem.
Sprzątam pokój z Cezarkiem.
Rozmawiam z Cezarkiem.
Powinnam jednak pojechać z Cezarkiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
CezarkuMamrotał coś o Cezarku, gdy podtrzymywał się ściany.
A przecież nikt inaczej o Cezarku nie pisał.
Śpiewam o Cezarku.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Cezarku.
Od ostatniego wpisu o Cezarku wydarzyło się sporo.

Wołacz:
(hej!)
CezarkuDobranoc Cezarku!
Cezarku! Uważaj!
Witaj Cezarku!
Cezarku! Wróć do mnie!
Cezarku! Gdzie jesteś?