Odmiana imienia Celincia przez przypadki

Celincia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Celincia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Celinci

Celownik
(komu? czemu?):Celinci

Biernik
(kogo? co?):Celincię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Celincią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Celinci

Wołacz
(hej!):Celinciu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
CelinciaMoje drugie imię to właśnie Celincia.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Celincia.
Celincia nie umie śpiewać.
Celincia chce pójść ze mną na dyskotekę.
Co robi Celincia?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
CelinciSzkoda że Celinci prawie że w ogóle nie ma.
Dziadek Celinci w tym czasie miał chorą rękę.
Przed domem Celinci zauważyłem wózek z dzieckiem.
Powiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Celinci.
Tata Celinci poszedł otworzyć drzwi.

Celownik:
(komu? czemu?)
CelinciTen nie pozostał dłużny Celinci.
Zaproponowałem Celinci dwa tematy.
Celinci przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Dzięki Celinci mamy kolejny artykuł po polsku.
Celinci wpadły w ucho słowa piosenki.

Biernik:
(kogo? co?)
CelincięKawę kupioną przez Celincię wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Pożegnali w końcu Celincię i wyszli razem.
Na Celincię spłynęła niewymowna ulga.
W Celincię nagle coś wstąpiło.
Postaram się namówić Celincię na spacer.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
CelinciąDwa dni temu miałam z Celincią śmieszną przygodę.
Razem z Celincią podążyłam na górne piętro za blondynką.
Ja z Celincią coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Weekend spędzony z Celincią był przesympatyczny.
Pracuję razem z Celincią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
CelinciMarzę o Celinci.
Muszę Ci powiedzieć prawdę o Celinci.
Dzisiaj chciałam napisać o Celinci.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Celinci.
Na pewno słyszałyście o Celinci.

Wołacz:
(hej!)
CelinciuWitaj Celinciu!
Gdzie jesteś Celinciu!?
Dobranoc Celinciu!
Hej Celinciu!
Dziękuję Celinciu za rozmowę!