Odmiana imienia Celeruś przez przypadki

Celeruś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Celeruś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Celerusia

Celownik
(komu? czemu?):Celerusiowi

Biernik
(kogo? co?):Celerusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Celerusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Celerusiu

Wołacz
(hej!):Celerusiu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
CeleruśGdzie jest Celeruś?
Jutro Celeruś wyjdzie ze szpitala.
W domu Celeruś często urządza rodzicom pokazy mody.
Na drugie imię mam Celeruś.
Mam na imię Celeruś.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
CelerusiaRodzina Celerusia wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Celerusia.
Rodzina Celerusia zginęła w wypadku samochodowym.
Przed sobą ujrzałam rękę Celerusia.
W domu babci Celerusia od zawsze stał stary zegar.

Celownik:
(komu? czemu?)
CelerusiowiKorzysta z okazji, by wyznać Celerusiowi miłość.
Tego Celerusiowi było już za wiele.
Kupiłem Celerusiowi magnes na lodówkę.
Opowiedziałam Celerusiowi o przykrości która mnie spotkała.
Proszę Celerusiowi nie dokuczać!

Biernik:
(kogo? co?)
CelerusiaSpojrzała na Celerusia jeszcze raz.
Sierżant wpatrywał się w Celerusia jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Celerusia.
W Celerusia nagle coś wstąpiło.
Spotkałam Celerusia w sklepie, kupowała świeże bułeczki.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
CelerusiemSiedzieliśmy z Celerusiem na ławce w parku.
Refleksyjnie po spotkaniu z Celerusiem.
A sytuacja z Celerusiem rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Weekend spędzony z Celerusiem był przesympatyczny.
Tym razem korespondowałam z Celerusiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
CelerusiuKiedyś tam chciałam napisać o Celerusiu.
Anna sama już nie wie, co myśleć o Celerusiu.
A o Celerusiu to i słowa rzec nie umiał.
Zastanawiał się dlaczego wspomniał o Celerusiu.
Kto dziś pamięta o Celerusiu.

Wołacz:
(hej!)
CelerusiuCelerusiu! Uważaj!
Dobranoc Celerusiu!
Celerusiu! Wróć do mnie!
Hej Celerusiu!
Celerusiu! Gdzie jesteś?