Odmiana imienia Cedmon przez przypadki

Cedmon imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Cedmon

Dopełniacz
(kogo? czego?):Cedmona

Celownik
(komu? czemu?):Cedmonowi

Biernik
(kogo? co?):Cedmona

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Cedmonem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Cedmonie

Wołacz
(hej!):Cedmonie!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
CedmonAutorem artykułu jest Cedmon.
Cedmon nie umie grać na gitarze.
Cedmon tego nie widzi.
Dobrze, że Cedmon grzecznie śpi.
Cedmon chce pójść ze mną na spacer.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
CedmonaNa korytarzu blisko pokoju Cedmona stało kilka osób.
Nie lubię Cedmona.
Szkoda że Cedmona prawie że w ogóle nie ma.
Ręka Cedmona uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Dla Cedmona ten pies jest naprawdę bezcenny.

Celownik:
(komu? czemu?)
CedmonowiMam nadzieję, że Cedmonowi również się podoba.
Oddaję Cedmonowi list.
Opowiedziałam Cedmonowi o przykrości która mnie spotkała.
Przyglądam się Cedmonowi.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Cedmonowi.

Biernik:
(kogo? co?)
CedmonaPatrzę na Cedmona i nic nie rozumiem.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Cedmona bardzo przyjaźnie.
Postaram się namówić Cedmona na spacer.
Spojrzałam na Cedmona.
Obserwuję Cedmona bardzo uważnie.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
CedmonemKasia z Cedmonem mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Cedmonem.
Pracuję razem z Cedmonem.
Sprzątam pokój z Cedmonem.
Jadę na wycieczkę razem z Cedmonem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
CedmonieW podobny sposób w drodze powrotnej Joasia myślała o Cedmonie.
Wspominam o Cedmonie.
Ten wiersz jest o Cedmonie.
Kilka słów od autora materiału o Cedmonie.
Jest to prawdziwe kompendium wiedzy o Cedmonie.

Wołacz:
(hej!)
CedmonieDobry wieczór Cedmonie!
Gdzie jesteś Cedmonie!?
Witaj Cedmonie!
Cedmonie! Wróć do mnie!
Hej Cedmonie!