Odmiana imienia Carmenusia przez przypadki

Carmenusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Carmenusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Carmenusi

Celownik
(komu? czemu?):Carmenusi

Biernik
(kogo? co?):Carmenusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Carmenusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Carmenusi

Wołacz
(hej!):Carmenusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
CarmenusiaNa drugie imię mam Carmenusia.
Ja i Carmenusia nie wiedziałyśmy, co robić.
Za chwilę wróci Carmenusia z lasu.
Dla mnie było już jasne, ze Carmenusia umiera.
Dobrze, że Carmenusia grzecznie śpi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
CarmenusiZostało sto dni do narodzin Carmenusi.
Na korytarzu blisko pokoju Carmenusi stało kilka osób.
Najbardziej polubiłam ojca Carmenusi.
Póki co dodaję zdjęcia Carmenusi z wakacji.
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Carmenusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
CarmenusiCarmenusi włosy stanęły dęba na głowie.
Zszedłem z drogi Carmenusi i usiadłem w fotelu.
Chciałam szybko pochwalić się Carmenusi.
Carmenusi oczy błyszczą.
Zaproponowałem Carmenusi dwa tematy.

Biernik:
(kogo? co?)
CarmenusięPrzed sesją zapytałam Carmenusię co lubi.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Carmenusię.
Widziałem dzisiaj Carmenusię z mojej klasy.
Carmenusię natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Spoglądam na Carmenusię.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
CarmenusiąRazem z Carmenusią przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
A sytuacja z Carmenusią rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Wymyśliłam z Carmenusią nową zabawę.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Carmenusią.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Carmenusią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
CarmenusiCzasami myślę sobie o Carmenusi.
Warto także pomyśleć chwilę o Carmenusi.
Na koniec parę słów o Carmenusi.
Pamiętam o Carmenusi.
Pamiętajmy o Carmenusi i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.

Wołacz:
(hej!)
CarmenusiuDobry wieczór Carmenusiu!
Witaj Carmenusiu!
Dziękuję Carmenusiu za rozmowę!
Dobranoc Carmenusiu!
Dzień dobry Carmenusiu!