Odmiana imienia Carmenka przez przypadki

Carmenka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Carmenka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Carmenki

Celownik
(komu? czemu?):Carmence

Biernik
(kogo? co?):Carmenkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Carmenką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Carmence

Wołacz
(hej!):Carmenko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
CarmenkaZa chwilę wróci Carmenka z lasu.
Carmenka nie umie śpiewać.
Moje drugie imię to właśnie Carmenka.
Dopiero do mnie dotarło, że Carmenka już tu jest.
Carmenka odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
CarmenkiTymczasem zauważyłam wpis Carmenki kilka dni temu.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Carmenki.
Tata Carmenki poszedł otworzyć drzwi.
Ręka Carmenki uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Przed sobą ujrzałam rękę Carmenki.

Celownik:
(komu? czemu?)
CarmencePrzyglądam się Carmence.
Zerwał jabłko i podał je Carmence.
Tego Carmence było już za wiele.
Carmence przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Słoik z kawą wyleciał Carmence z rąk.

Biernik:
(kogo? co?)
CarmenkęSpotkałam Carmenkę w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Spojrzał na Carmenkę i uśmiechnął się.
Chwyciła Carmenkę za rękaw płaszcza.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Carmenkę.
Spojrzała na Carmenkę jeszcze raz.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
CarmenkąTym razem korespondowałam z Carmenką.
Rozmawiam z Carmenką.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Carmenką.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Carmenką.
Siedzieliśmy z Carmenką na ławce w parku.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
CarmenceKto dziś pamięta o Carmence.
Pomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Carmence.
Teraz chcę napisać parę słów o Carmence.
Czasami myślę sobie o Carmence.
Przynajmniej tak myślał tata o Carmence.

Wołacz:
(hej!)
CarmenkoCarmenko! Uważaj!
Gdzie jesteś Carmenko!?
Hej Carmenko!
Dobranoc Carmenko!
Carmenko! Gdzie jesteś?