Odmiana imienia Carmenka przez przypadki

Carmenka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Carmenka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Carmenki

Celownik
(komu? czemu?):Carmence

Biernik
(kogo? co?):Carmenkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Carmenką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Carmence

Wołacz
(hej!):Carmenko!

Przykłady odmiany imienia Carmenka” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Carmenka

Za chwilę wróci Carmenka z lasu.
Carmenka nie umie śpiewać.
Moje drugie imię to właśnie Carmenka.
Dopiero do mnie dotarło, że Carmenka już tu jest.
Carmenka odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.

Dopełniacz (kogo? czego?): Carmenki

Tymczasem zauważyłam wpis Carmenki kilka dni temu.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Carmenki.
Tata Carmenki poszedł otworzyć drzwi.
Ręka Carmenki uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Przed sobą ujrzałam rękę Carmenki.

Celownik (komu? czemu?): Carmence

Przyglądam się Carmence.
Zerwał jabłko i podał je Carmence.
Tego Carmence było już za wiele.
Carmence przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Słoik z kawą wyleciał Carmence z rąk.

Biernik (kogo? co?): Carmenkę

Spotkałam Carmenkę w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Spojrzał na Carmenkę i uśmiechnął się.
Chwyciła Carmenkę za rękaw płaszcza.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Carmenkę.
Spojrzała na Carmenkę jeszcze raz.

Narzędnik (z kim? z czym?): Carmenką

Tym razem korespondowałam z Carmenką.
Rozmawiam z Carmenką.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Carmenką.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Carmenką.
Siedzieliśmy z Carmenką na ławce w parku.

Miejscownik (o kim? o czym?): Carmence

Kto dziś pamięta o Carmence.
Pomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Carmence.
Teraz chcę napisać parę słów o Carmence.
Czasami myślę sobie o Carmence.
Przynajmniej tak myślał tata o Carmence.

Wołacz (hej!): Carmenko

Carmenko! Uważaj!
Gdzie jesteś Carmenko!?
Hej Carmenko!
Dobranoc Carmenko!
Carmenko! Gdzie jesteś?