Odmiana imienia Brygidunia przez przypadki

Brygidunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Brygidunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Brygiduni

Celownik
(komu? czemu?):Brygiduni

Biernik
(kogo? co?):Brygidunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Brygidunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Brygiduni

Wołacz
(hej!):Brygiduniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
BrygiduniaMoje drugie imię to właśnie Brygidunia.
Dobrze, że Brygidunia grzecznie śpi.
Autorem niniejszego tekstu jest Brygidunia.
Brygidunia chce pójść ze mną na spacer.
Mam na imię Brygidunia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
BrygiduniPrzed domem Brygiduni zauważyłem wózek z dzieckiem.
Jestem mamą Brygiduni i jeszcze trojga innych dzieci.
Lubię śpiewać zwłaszcza dla Brygiduni.
Zostało sto dni do narodzin Brygiduni.
Postanowiłam zadzwonić do Brygiduni i chłopaków.

Celownik:
(komu? czemu?)
BrygiduniZszedłem z drogi Brygiduni i usiadłem w fotelu.
Chciałam szybko pochwalić się Brygiduni.
Napisałem wiersz dzięki Brygiduni.
Opowiedziałam Brygiduni o przykrości która mnie spotkała.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Brygiduni coś się stało.

Biernik:
(kogo? co?)
BrygidunięPostaram się namówić Brygidunię na spacer.
Doprowadził tym Brygidunię do stanu bliskiego apopleksji.
Widziałem dzisiaj Brygidunię z mojej klasy.
Brygidunię zaczęło to nieco irytować.
Sierżant wpatrywał się w Brygidunię jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
BrygiduniąPracuję razem z Brygidunią.
Byliśmy z Brygidunią na jarmarku.
Wymyśliłam z Brygidunią nową zabawę.
Zginął w pojedynku z Brygidunią.
Refleksyjnie po spotkaniu z Brygidunią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
BrygiduniŚpiewam o Brygiduni.
Na koniec parę słów o Brygiduni.
A o Brygiduni to i słowa rzec nie umiał.
Mowa oczywiście o Brygiduni.
Artykuł o Brygiduni wywołał burzę w mediach.

Wołacz:
(hej!)
BrygiduniuDobry wieczór Brygiduniu!
Cześć Brygiduniu!
Brygiduniu! Uważaj!
Witaj Brygiduniu!
Dobranoc Brygiduniu!