Odmiana imienia Brunonek przez przypadki

Brunonek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Brunonek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Brunonka

Celownik
(komu? czemu?):Brunonkowi

Biernik
(kogo? co?):Brunonka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Brunonkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Brunonku

Wołacz
(hej!):Brunonku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
BrunonekGdzie jest Brunonek?
Dopiero do mnie dotarło, że Brunonek już tu jest.
Autorem niniejszego tekstu jest Brunonek.
Ma na imię Brunonek.
Brunonek nie umie grać na gitarze.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
BrunonkaTrzeba wymyślić jakąś bajkę dla Brunonka.
Postanowiłam zadzwonić do Brunonka i chłopaków.
Uroda Brunonka miała potężną moc.
Zaproszenia na urodziny Brunonka są gotowe.
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Brunonka.

Celownik:
(komu? czemu?)
BrunonkowiSłoik z kawą wyleciał Brunonkowi z rąk.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Brunonkowi.
Od początku próbujemy pomóc Brunonkowi.
Zszedłem z drogi Brunonkowi i usiadłem w fotelu.
Napisałem wiersz dzięki Brunonkowi.

Biernik:
(kogo? co?)
BrunonkaDoprowadził tym Brunonka do stanu bliskiego apopleksji.
W Brunonka nagle coś wstąpiło.
Sierżant wpatrywał się w Brunonka jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Spojrzałam na Brunonka w wymownym geście.
Na Brunonka spłynęła niewymowna ulga.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
BrunonkiemByliśmy z Brunonkiem na jarmarku.
Weekend spędzony z Brunonkiem był przesympatyczny.
Refleksyjnie po spotkaniu z Brunonkiem.
Sprzątam pokój razem z Brunonkiem.
Ja z Brunonkiem coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
BrunonkuTe widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Brunonku.
Jest to prawdziwe kompendium wiedzy o Brunonku.
Kto dziś pamięta o Brunonku.
Przynajmniej tak myślał tata o Brunonku.
Dzisiaj chciałam napisać o Brunonku.

Wołacz:
(hej!)
BrunonkuDzień dobry Brunonku!
Witaj Brunonku!
Brunonku! Uważaj!
Cześć Brunonku!
Brunonku! Gdzie jesteś?