Odmiana imienia Brunonek przez przypadki

Brunonek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Brunonek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Brunonka

Celownik
(komu? czemu?):Brunonkowi

Biernik
(kogo? co?):Brunonka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Brunonkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Brunonku

Wołacz
(hej!):Brunonku!

Przykłady deklinacji imienia Brunonek” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Brunonek

Gdzie jest Brunonek?
Dopiero do mnie dotarło, że Brunonek już tu jest.
Autorem niniejszego tekstu jest Brunonek.
Ma na imię Brunonek.
Brunonek nie umie grać na gitarze.

Dopełniacz (kogo? czego?): Brunonka

Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Brunonka.
Postanowiłam zadzwonić do Brunonka i chłopaków.
Uroda Brunonka miała potężną moc.
Zaproszenia na urodziny Brunonka są gotowe.
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Brunonka.

Celownik (komu? czemu?): Brunonkowi

Słoik z kawą wyleciał Brunonkowi z rąk.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Brunonkowi.
Od początku próbujemy pomóc Brunonkowi.
Zszedłem z drogi Brunonkowi i usiadłem w fotelu.
Napisałem wiersz dzięki Brunonkowi.

Biernik (kogo? co?): Brunonka

Doprowadził tym Brunonka do stanu bliskiego apopleksji.
W Brunonka nagle coś wstąpiło.
Sierżant wpatrywał się w Brunonka jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Spojrzałam na Brunonka w wymownym geście.
Na Brunonka spłynęła niewymowna ulga.

Narzędnik (z kim? z czym?): Brunonkiem

Byliśmy z Brunonkiem na jarmarku.
Weekend spędzony z Brunonkiem był przesympatyczny.
Refleksyjnie po spotkaniu z Brunonkiem.
Sprzątam pokój razem z Brunonkiem.
Ja z Brunonkiem coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.

Miejscownik (o kim? o czym?): Brunonku

Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Brunonku.
Jest to prawdziwe kompendium wiedzy o Brunonku.
Kto dziś pamięta o Brunonku.
Przynajmniej tak myślał tata o Brunonku.
Dzisiaj chciałam napisać o Brunonku.

Wołacz (hej!): Brunonku

Dzień dobry Brunonku!
Witaj Brunonku!
Brunonku! Uważaj!
Cześć Brunonku!
Brunonku! Gdzie jesteś?