Odmiana imienia Bronunia przez przypadki

Bronunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Bronunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Bronuni

Celownik
(komu? czemu?):Bronuni

Biernik
(kogo? co?):Bronunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Bronunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Bronuni

Wołacz
(hej!):Bronuniu!

Przykłady deklinacji imienia Bronunia” w zdaniach w liczbie pojedynczej

Mianownik (kto? co?): Bronunia

Bronunia chce pójść ze mną na dyskotekę.
Bronunia nie umie śpiewać.
Jutro Bronunia wyjdzie ze szpitala.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Bronunia.
Na drugie imię mam Bronunia.

Dopełniacz (kogo? czego?): Bronuni

Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Bronuni.
Przez cały dzień czułam wzrok Bronuni na sobie.
Zaproszenia na urodziny Bronuni są gotowe.
Byłam z nimi dziś na imieninach u cioci Bronuni.
Postanowiłam zadzwonić do Bronuni.

Celownik (komu? czemu?): Bronuni

Mama przyznała rację Bronuni.
Oczywiście każdy przyzna rację Bronuni.
Kto wie, może Bronuni wyjdzie do na dobre.
Dzięki Bronuni mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Napisałem wiersz dzięki Bronuni.

Biernik (kogo? co?): Bronunię

Poszłam dalej i wtedy poznałam Bronunię.
Spojrzała na Bronunię jeszcze raz.
Oszołomienie spadło teraz na Bronunię i na moment odebrało mu wigor.
Podchodzi, całuje Bronunię i idzie do wyjścia.
Kacper patrzył na Bronunię ze zdumieniem.

Narzędnik (z kim? z czym?): Bronunią

Pracuję z Bronunią.
Siedzieliśmy z Bronunią na ławce w parku.
Karolina miała się spotkać z Bronunią przed szkołą.
Oboje z Bronunią wybuchliśmy śmiechem.
Dorota spotkała się z Bronunią.

Miejscownik (o kim? o czym?): Bronuni

Posiadam całą serię powieści tego autora o Bronuni.
Mowa oczywiście o Bronuni.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Bronuni.
Bardzo fajny blog o Bronuni.
Wczoraj wspomniałam o Bronuni z moim tatą.

Wołacz (hej!): Bronuniu

Bronuniu! Wróć do mnie!
Bronuniu! Gdzie jesteś?
Dobranoc Bronuniu!
Dziękuję Bronuniu za rozmowę!
Bronuniu! Uważaj!