Odmiana imienia Bronunia przez przypadki

Bronunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Bronunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Bronuni

Celownik
(komu? czemu?):Bronuni

Biernik
(kogo? co?):Bronunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Bronunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Bronuni

Wołacz
(hej!):Bronuniu!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
BronuniaBronunia chce pójść ze mną na dyskotekę.
Bronunia nie umie śpiewać.
Jutro Bronunia wyjdzie ze szpitala.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Bronunia.
Na drugie imię mam Bronunia.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
BronuniDzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Bronuni.
Przez cały dzień czułam wzrok Bronuni na sobie.
Zaproszenia na urodziny Bronuni są gotowe.
Byłam z nimi dziś na imieninach u cioci Bronuni.
Postanowiłam zadzwonić do Bronuni.

Celownik:
(komu? czemu?)
BronuniMama przyznała rację Bronuni.
Oczywiście każdy przyzna rację Bronuni.
Kto wie, może Bronuni wyjdzie do na dobre.
Dzięki Bronuni mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Napisałem wiersz dzięki Bronuni.

Biernik:
(kogo? co?)
BronunięPoszłam dalej i wtedy poznałam Bronunię.
Spojrzała na Bronunię jeszcze raz.
Oszołomienie spadło teraz na Bronunię i na moment odebrało mu wigor.
Podchodzi, całuje Bronunię i idzie do wyjścia.
Kacper patrzył na Bronunię ze zdumieniem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
BronuniąPracuję z Bronunią.
Siedzieliśmy z Bronunią na ławce w parku.
Karolina miała się spotkać z Bronunią przed szkołą.
Oboje z Bronunią wybuchliśmy śmiechem.
Dorota spotkała się z Bronunią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
BronuniPosiadam całą serię powieści tego autora o Bronuni.
Mowa oczywiście o Bronuni.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Bronuni.
Bardzo fajny blog o Bronuni.
Wczoraj wspomniałam o Bronuni z moim tatą.

Wołacz:
(hej!)
BronuniuBronuniu! Wróć do mnie!
Bronuniu! Gdzie jesteś?
Dobranoc Bronuniu!
Dziękuję Bronuniu za rozmowę!
Bronuniu! Uważaj!