Odmiana imienia Broniś przez przypadki

Broniś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Broniś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Bronisia

Celownik
(komu? czemu?):Bronisiowi

Biernik
(kogo? co?):Bronisia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Bronisiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Bronisiu

Wołacz
(hej!):Bronisiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
BroniśGdzie jest Broniś?
Jutro Broniś wyjdzie ze szpitala.
Broniś nie umie grać na gitarze.
Ma na imię Broniś.
Dziś Broniś ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
BronisiaMuszę pochwalić pomysł Bronisia.
Nie ma Bronisia.
Zobaczyłam uśmiechniętą twarz Bronisia.
Póki co dodaję zdjęcia Bronisia z wakacji.
Rozalia podeszła do Bronisia.

Celownik:
(komu? czemu?)
BronisiowiKupiłem Bronisiowi magnes na lodówkę.
Dzięki Bronisiowi święta nabrały nowego wymiaru.
Musiałam się zwierzyć Bronisiowi.
Od początku próbujemy pomóc Bronisiowi.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Bronisiowi.

Biernik:
(kogo? co?)
BronisiaSpojrzała na Bronisia jeszcze raz.
Bronisia zaczęło to nieco irytować.
Lubię Bronisia.
W końcu obudzili Bronisia, żeby ich ratował.
Nieśmiało gładzi Bronisia po włosach.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
BronisiemSiedzieliśmy z Bronisiem na ławce w parku.
Zginął w pojedynku z Bronisiem.
Idę na spacer z Bronisiem.
Wczoraj wracamy z Bronisiem od lekarza.
Ja z Bronisiem siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
BronisiuNa pewno słyszałyście o Bronisiu.
Posiadam całą serię powieści tego autora o Bronisiu.
Ten wiersz jest o Bronisiu.
Dziś napiszę o Bronisiu.
Przynajmniej tak myślał tata o Bronisiu.

Wołacz:
(hej!)
BronisiuBronisiu! Gdzie jesteś?
Gdzie jesteś Bronisiu!?
Hej Bronisiu!
Dzień dobry Bronisiu!
Dobry wieczór Bronisiu!