Odmiana imienia Broncio przez przypadki

Broncio imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Broncio

Dopełniacz
(kogo? czego?):Broncia

Celownik
(komu? czemu?):Bronciowi

Biernik
(kogo? co?):Broncia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Bronciem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Bronciu

Wołacz
(hej!):Bronciu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
BroncioDla mnie było już jasne, ze Broncio umiera.
W domu Broncio często urządza rodzicom pokazy mody.
Ma na imię Broncio.
Za chwilę wróci Broncio z lasu.
Broncio odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
BronciaTata Broncia poszedł otworzyć drzwi.
Nie lubię Broncia.
Późny start nie okazał się być zgubnym dla kariery Broncia.
Dzisiaj pojechaliśmy do mieszkania Broncia.
Byłam pełna uznania dla rozwoju Broncia.

Celownik:
(komu? czemu?)
BronciowiOczywiście każdy przyzna rację Bronciowi.
Proszę Bronciowi nie dokuczać!
Dopiero teraz zrozumiałem, że Bronciowi coś się stało.
Bronciowi udało się usłyszeć tylko parę słów.
Kupiłem Bronciowi magnes na lodówkę.

Biernik:
(kogo? co?)
BronciaPrzyniesiona przez Broncia kawa okazała się tą nieco gorszą.
Popatrzyłam na Broncia przekonana, że zacznie mówić dalej.
Spojrzał na Broncia z zaciekawieniem.
W Broncia nagle coś wstąpiło.
Postaram się namówić Broncia na spacer.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
BronciemRazem z Bronciem zrobiłyśmy obiad.
Powinnam jednak pojechać z Bronciem.
Siedzieliśmy z Bronciem na kanapie.
Weekend spędzony z Bronciem był przesympatyczny.
Pracuję razem z Bronciem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
BronciuMuszę Ci powiedzieć prawdę o Bronciu.
Myślę o Bronciu.
Przynajmniej tak myślał tata o Bronciu.
Dobrze, że wspomniałeś o Bronciu.
Pamiętajmy o Bronciu i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.

Wołacz:
(hej!)
BronciuDziękuję Bronciu za rozmowę!
Witaj Bronciu!
Bronciu! Gdzie jesteś?
Bronciu! Wróć do mnie!
Bronciu! Uważaj!