Odmiana imienia Brenduś przez przypadki

Brenduś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Brenduś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Brendusia

Celownik
(komu? czemu?):Brendusiowi

Biernik
(kogo? co?):Brendusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Brendusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Brendusiu

Wołacz
(hej!):Brendusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
BrenduśBrenduś chce pójść ze mną na spacer.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Brenduś.
Dobrze, że Brenduś grzecznie śpi.
Brenduś nie umie grać na gitarze.
W domu Brenduś często urządza rodzicom pokazy mody.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
BrendusiaByłam z nimi dziś na imieninach u cioci Brendusia.
Dzisiaj wyruszyliśmy do domu Brendusia.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Brendusia.
Uroda Brendusia miała potężną moc.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Brendusia.

Celownik:
(komu? czemu?)
BrendusiowiMama przyznała rację Brendusiowi.
Brendusiowi przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Musiałam się zwierzyć Brendusiowi.
Tego Brendusiowi było już za wiele.
Korzysta z okazji, by wyznać Brendusiowi miłość.

Biernik:
(kogo? co?)
BrendusiaPożegnali w końcu Brendusia i wyszli razem.
Spojrzałam na Brendusia.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Brendusia.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Brendusia.
Spojrzałam na Brendusia jak dopisuje kolejne literki.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
BrendusiemRazem z Brendusiem podążyłam na górne piętro za blondynką.
Sprzątam pokój z Brendusiem.
A sytuacja z Brendusiem rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Pracuję z Brendusiem.
Siedzieliśmy z Brendusiem przy basenie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
BrendusiuZastanawiał się dlaczego wspomniał o Brendusiu.
Na wsi, za dużo rzeczy przypomina mi o Brendusiu.
Chciałbym być teraz przy Brendusiu.
Kiedyś tam chciałam napisać o Brendusiu.
Pamiętajmy o Brendusiu i jej rodzinie.

Wołacz:
(hej!)
BrendusiuBrendusiu! Gdzie jesteś?
Dobry wieczór Brendusiu!
Brendusiu! Uważaj!
Dziękuję Brendusiu za rozmowę!
Brendusiu! Wróć do mnie!