Odmiana imienia Bonusia przez przypadki

Bonusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Bonusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Bonusi

Celownik
(komu? czemu?):Bonusi

Biernik
(kogo? co?):Bonusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Bonusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Bonusi

Wołacz
(hej!):Bonusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
BonusiaDla mnie było już jasne, ze Bonusia umiera.
Mam na imię Bonusia.
Dobrze, że Bonusia grzecznie śpi.
Jutro Bonusia wyjdzie ze szpitala.
Bonusia ma katar i źle się czuje.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
BonusiSerdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Bonusi.
Zostało sto dni do narodzin Bonusi.
Zbieramy na nowy wózek dla Bonusi.
Lampion z dyni zrobiony na prośbę Bonusi.
Przedwczoraj były urodziny Bonusi.

Celownik:
(komu? czemu?)
BonusiMama przyznała rację Bonusi.
Dzięki Bonusi święta nabrały nowego wymiaru.
Bonusi przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Bonusi wpadły w ucho słowa piosenki.
Ten nie pozostał dłużny Bonusi.

Biernik:
(kogo? co?)
BonusięNieśmiało gładzi Bonusię po włosach.
Bonusię zaczęło to nieco irytować.
Patrzył na Bonusię z pełnym zgrozy podziwem.
Podchodzi, całuje Bonusię i idzie do wyjścia.
Doprowadził tym Bonusię do stanu bliskiego apopleksji.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
BonusiąJa z Bonusią siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Zginął w pojedynku z Bonusią.
Oboje z Bonusią kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Oboje z Bonusią wybuchliśmy śmiechem.
Byliśmy z Bonusią na jarmarku.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
BonusiZastanawiał się dlaczego wspomniał o Bonusi.
Artykuł o Bonusi wywołał burzę w mediach.
A o Bonusi to i słowa rzec nie umiał.
Pomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Bonusi.
Zrozumiałam, że muszę teraz powiedzieć prawdę o Bonusi.

Wołacz:
(hej!)
BonusiuDziękuję Bonusiu za rozmowę!
Witaj Bonusiu!
Cześć Bonusiu!
Bonusiu! Gdzie jesteś?
Hej Bonusiu!