Odmiana imienia Bonunia przez przypadki

Bonunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Bonunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Bonuni

Celownik
(komu? czemu?):Bonuni

Biernik
(kogo? co?):Bonunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Bonunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Bonuni

Wołacz
(hej!):Bonuniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
BonuniaDopiero do mnie dotarło, że Bonunia już tu jest.
Bonunia nie umie grać na gitarze.
Dziś Bonunia ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Mam na imię Bonunia.
Bonunia wraca do domu.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
BonuniSpecjalnością Bonuni jest jazda na koniu.
Szkoda że Bonuni prawie że w ogóle nie ma.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Bonuni.
Uroda Bonuni miała potężną moc.
Szukałem linków do strony Bonuni.

Celownik:
(komu? czemu?)
BonuniKorzysta z okazji, by wyznać Bonuni miłość.
Musiałam się zwierzyć Bonuni.
Mama przyznała rację Bonuni.
Zszedłem z drogi Bonuni i usiadłem w fotelu.
Mam nadzieję, że Bonuni również się podoba.

Biernik:
(kogo? co?)
BonunięPatrzę na Bonunię i nic nie rozumiem.
Przed sesją zapytałam Bonunię co lubi.
Pożegnali w końcu Bonunię i wyszli razem.
Przeprosiłam Bonunię i poszłam dalej.
Spojrzałam na Bonunię w wymownym geście.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
BonuniąKasia z Bonunią mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Razem z Bonunią przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Razem z Bonunią podążyłam na górne piętro za blondynką.
Razem z Bonunią znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
Sprzątam pokój razem z Bonunią.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
BonuniZastanawiałam się czy powiedzieć mamie o Bonuni.
Naszą piosenkę pisali z myślą o Bonuni.
Dziś jeszcze powiemy sobie słówko o Bonuni.
Teraz chcę napisać parę słów o Bonuni.
Wspominam o Bonuni.

Wołacz:
(hej!)
BonuniuWitaj Bonuniu!
Bonuniu! Gdzie jesteś?
Cześć Bonuniu!
Bonuniu! Uważaj!
Dobranoc Bonuniu!