Odmiana imienia Bonitus przez przypadki

Bonitus imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Bonitus

Dopełniacz
(kogo? czego?):Bonitusa

Celownik
(komu? czemu?):Bonitusowi

Biernik
(kogo? co?):Bonitusa

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Bonitusem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Bonitusie

Wołacz
(hej!):Bonitusie!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
BonitusBonitus nie umie śpiewać.
Co robi Bonitus?
Autorem niniejszego tekstu jest Bonitus.
W domu Bonitus często urządza rodzicom pokazy mody.
Jutro Bonitus wyjdzie ze szpitala.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
BonitusaDziadek Bonitusa w tym czasie miał chorą rękę.
Serce Bonitusa stanęło na moment.
Nie lubię Bonitusa.
Rozalia podeszła do Bonitusa.
W sobotę są urodziny Bonitusa.

Celownik:
(komu? czemu?)
BonitusowiZszedłem z drogi Bonitusowi i usiadłem w fotelu.
Rozalia z troską przyglądała się Bonitusowi.
Ten nie pozostał dłużny Bonitusowi.
Mama przyznała rację Bonitusowi.
Oddaję Bonitusowi list.

Biernik:
(kogo? co?)
BonitusaPatrzył na Bonitusa z pełnym zgrozy podziwem.
Obserwuję Bonitusa bardzo uważnie.
Spojrzałem znacząco na Bonitusa.
Spojrzał na Bonitusa i uśmiechnął się.
Przyniesiona przez Bonitusa kawa okazała się tą nieco gorszą.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
BonitusemOboje z Bonitusem kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Jadę na wycieczkę razem z Bonitusem.
Śpiewam z Bonitusem.
Rozmawiam z Bonitusem.
Razem z Bonitusem zrobiłyśmy obiad.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
BonitusiePamiętam o Bonitusie.
Dzisiaj chciałam napisać o Bonitusie.
Nie wspomniałem na początku o Bonitusie.
Niestety, nie umiała zapomnieć o Bonitusie.
Na naszym portalu dowiesz się wszystkiego o Bonitusie.

Wołacz:
(hej!)
BonitusieDobry wieczór Bonitusie!
Bonitusie! Wróć do mnie!
Dobranoc Bonitusie!
Dziękuję Bonitusie za rozmowę!
Bonitusie! Gdzie jesteś?