Odmiana imienia Bonitka przez przypadki

Bonitka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Bonitka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Bonitki

Celownik
(komu? czemu?):Bonitce

Biernik
(kogo? co?):Bonitkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Bonitką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Bonitce

Wołacz
(hej!):Bonitko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
BonitkaBonitka wraca do domu.
Bonitka odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Bonitka chce pójść ze mną na dyskotekę.
Bonitka nie umie śpiewać.
Jutro Bonitka wyjdzie ze szpitala.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
BonitkiRodzina Bonitki zginęła w wypadku samochodowym.
Przedwczoraj były urodziny Bonitki.
Krótki filmik przedstawiający braciszka Bonitki.
Nie ma Bonitki.
W domu babci Bonitki od zawsze stał stary zegar.

Celownik:
(komu? czemu?)
BonitceBonitce wpadły w ucho słowa piosenki.
Tego Bonitce było już za wiele.
Zerwał jabłko i podał je Bonitce.
Oczywiście każdy przyzna rację Bonitce.
Nie wiem, co powiedzieć Bonitce.

Biernik:
(kogo? co?)
BonitkęKacper patrzył na Bonitkę ze zdumieniem.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Bonitkę.
Czekałam na Bonitkę w kawiarni.
Lubię Bonitkę.
Chwyciła Bonitkę za rękaw płaszcza.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
BonitkąDorota spotkała się z Bonitką.
Pracuję z Bonitką.
Byliśmy wczoraj pierwszy raz z Bonitką na krytym basenie.
Idę na spacer z Bonitką.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Bonitką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
BonitceWczoraj wspomniałam o Bonitce z moim tatą.
Zastanawiam się czy powiedzieć mami o Bonitce.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Bonitce.
Śpiewam o Bonitce.
A przecież nikt inaczej o Bonitce nie pisał.

Wołacz:
(hej!)
BonitkoDziękuję Bonitko za rozmowę!
Bonitko! Uważaj!
Cześć Bonitko!
Bonitko! Wróć do mnie!
Hej Bonitko!