Odmiana imienia Bonifuś przez przypadki

Bonifuś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Bonifuś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Bonifusia

Celownik
(komu? czemu?):Bonifusiowi

Biernik
(kogo? co?):Bonifusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Bonifusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Bonifusiu

Wołacz
(hej!):Bonifusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
BonifuśMam na imię Bonifuś.
Dobrze, że Bonifuś grzecznie śpi.
Autorem niniejszego tekstu jest Bonifuś.
Jeśli jednak przegrasz, Bonifuś zostaje z nami.
Na drugie imię mam Bonifuś.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
BonifusiaRozalia podeszła do Bonifusia.
Pozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Bonifusia.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Bonifusia.
Rodzina Bonifusia wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Krótki filmik przedstawiający braciszka Bonifusia.

Celownik:
(komu? czemu?)
BonifusiowiTen nie pozostał dłużny Bonifusiowi.
Coś muszę Bonifusiowi powiedzieć, stoi i czeka.
Słoik z kawą wyleciał Bonifusiowi z rąk.
Bonifusiowi oczy błyszczą.
Korzysta z okazji, by wyznać Bonifusiowi miłość.

Biernik:
(kogo? co?)
BonifusiaW końcu obudzili Bonifusia, żeby ich ratował.
Widzę Bonifusia.
Nieśmiało gładzi Bonifusia po włosach.
Spojrzał na Bonifusia i uśmiechnął się.
Oszołomienie spadło teraz na Bonifusia i na moment odebrało mu wigor.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
BonifusiemWczoraj wracamy z Bonifusiem od lekarza.
Wieczorem z Bonifusiem znowu idziemy na spacer.
Ja z Bonifusiem siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Rozmawiam z Bonifusiem.
Karolina miała się spotkać z Bonifusiem przed szkołą.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
BonifusiuI tak oto dowiedziałam się czegoś nowego o Bonifusiu.
Śpiewam o Bonifusiu.
Rozmawiam o Bonifusiu.
Zastanawiałam się czy powiedzieć mamie o Bonifusiu.
Niestety, nie umiała zapomnieć o Bonifusiu.

Wołacz:
(hej!)
BonifusiuCześć Bonifusiu!
Dziękuję Bonifusiu za rozmowę!
Hej Bonifusiu!
Bonifusiu! Wróć do mnie!
Bonifusiu! Gdzie jesteś?