Odmiana imienia Bonifuś przez przypadki

Bonifuś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Bonifuś

Dopełniacz
(kogo? czego?):

Celownik
(komu? czemu?):Bonifusiem

Biernik
(kogo? co?):

Narzędnik
(z kim? z czym?):z

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Bonifusiu

Wołacz
(hej!):!

PrzypadekLiczba mnoga

Mianownik
(kto? co?):Bonifusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):

Celownik
(komu? czemu?):

Biernik
(kogo? co?):Bonifusiowi

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Bonifusia

Miejscownik
(o kim? o czym?):o

Wołacz
(hej!):Bonifusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
BonifuśMam na imię Bonifuś.
Dobrze, że Bonifuś grzecznie śpi.
Autorem niniejszego tekstu jest Bonifuś.
Jeśli jednak przegrasz, Bonifuś zostaje z nami.
Na drugie imię mam Bonifuś.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
Rozalia podeszła do .
Pozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry .
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do .
Rodzina wspólnie spędziła świąteczny wieczór.
Krótki filmik przedstawiający braciszka .

Celownik:
(komu? czemu?)
BonifusiemTen nie pozostał dłużny Bonifusiem.
Coś muszę Bonifusiem powiedzieć, stoi i czeka.
Słoik z kawą wyleciał Bonifusiem z rąk.
Bonifusiem oczy błyszczą.
Korzysta z okazji, by wyznać Bonifusiem miłość.

Biernik:
(kogo? co?)
W końcu obudzili , żeby ich ratował.
Widzę .
Nieśmiało gładzi po włosach.
Spojrzał na i uśmiechnął się.
Oszołomienie spadło teraz na i na moment odebrało mu wigor.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
Wczoraj wracamy z od lekarza.
Wieczorem z znowu idziemy na spacer.
Ja z siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
Rozmawiam z .
Karolina miała się spotkać z przed szkołą.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
BonifusiuI tak oto dowiedziałam się czegoś nowego o Bonifusiu.
Śpiewam o Bonifusiu.
Rozmawiam o Bonifusiu.
Zastanawiałam się czy powiedzieć mamie o Bonifusiu.
Niestety, nie umiała zapomnieć o Bonifusiu.

Wołacz:
(hej!)
Cześć !
Dziękuję za rozmowę!
Hej !
! Wróć do mnie!
! Gdzie jesteś?