Odmiana imienia Boniś przez przypadki

Boniś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Boniś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Bonisia

Celownik
(komu? czemu?):Bonisiowi

Biernik
(kogo? co?):Bonisia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Bonisiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Bonisiu

Wołacz
(hej!):Bonisiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
BoniśBoniś ma katar i źle się czuje.
Za chwilę wróci Boniś z lasu.
Ma na imię Boniś.
Autorem artykułu jest Boniś.
Gdzie jest Boniś?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
BonisiaRano gdy wstałem obudził mnie wrzask Bonisia.
Jadę do Bonisia.
Zobaczyłam uśmiechniętą twarz Bonisia.
Bonisia siedziała na podłodze oparta o ścianę.
Zostało sto dni do narodzin Bonisia.

Celownik:
(komu? czemu?)
BonisiowiNapisałem wiersz dzięki Bonisiowi.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Bonisiowi.
Ten nie pozostał dłużny Bonisiowi.
Musiałam się zwierzyć Bonisiowi.
Dzięki Bonisiowi mamy kolejny artykuł po polsku.

Biernik:
(kogo? co?)
BonisiaW Bonisia nagle coś wstąpiło.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Bonisia.
Kawę kupioną przez Bonisia wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Patrzył na Bonisia wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Przed sesją zapytałam Bonisia co lubi.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
BonisiemWeekend spędzony z Bonisiem był przesympatyczny.
Pracuję z Bonisiem.
Dwa dni temu miałam z Bonisiem śmieszną przygodę.
Obie z Bonisiem postawiłyśmy na zmiany.
Razem z Bonisiem przestaliśmy dawno za nimi nadążać.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
BonisiuPamiętam o Bonisiu.
Dobrze, że wspomniałeś o Bonisiu.
Naszą piosenkę pisali z myślą o Bonisiu.
Myślałam cały czas tylko o Bonisiu.
To jest pieśń o Bonisiu.

Wołacz:
(hej!)
BonisiuDobry wieczór Bonisiu!
Witaj Bonisiu!
Bonisiu! Uważaj!
Cześć Bonisiu!
Bonisiu! Wróć do mnie!