Odmiana imienia Bomina przez przypadki

Bomina imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Bomina

Dopełniacz
(kogo? czego?):Bominy

Celownik
(komu? czemu?):Bominie

Biernik
(kogo? co?):Bominę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Bominą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Bominie

Wołacz
(hej!):Bomino!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
BominaBomina wraca do domu.
Jutro Bomina wyjdzie ze szpitala.
Jak już wiecie mam na imię Bomina.
Za chwilę wróci Bomina z lasu.
Bomina ma katar i źle się czuje.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
BominyKrótki filmik przedstawiający braciszka Bominy.
Przed domem Bominy zauważyłem wózek z dzieckiem.
Nie ma Bominy.
W sobotę są urodziny Bominy.
Lubię śpiewać zwłaszcza dla Bominy.

Celownik:
(komu? czemu?)
BominieBominie udało się usłyszeć tylko parę słów.
Dzięki Bominie mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Tym razem nie damy Bominie dojść do głosu.
Oczywiście każdy przyzna rację Bominie.
Od początku próbujemy pomóc Bominie.

Biernik:
(kogo? co?)
BominęKacper patrzył na Bominę ze zdumieniem.
Spoglądam na Bominę.
Podchodzi, całuje Bominę i idzie do wyjścia.
Spojrzał na Bominę i uśmiechnął się.
Zdjęcie przesłane przez Bominę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
BominąDorota spotkała się z Bominą.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Bominą.
Oboje z Bominą wybuchliśmy śmiechem.
Rozmawiam z Bominą.
Zostanę tu tylko z Bominą i chłopakami.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
BominieW podobny sposób w drodze powrotnej Joasia myślała o Bominie.
Pomyśl nad tym, co napisałam ci o Bominie.
Pamiętajmy o Bominie i jej rodzinie.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Bominie.
Chcę wiedzieć, co myślisz o Bominie.

Wołacz:
(hej!)
BominoHej Bomino!
Dziękuję Bomino za rozmowę!
Dobranoc Bomino!
Dzień dobry Bomino!
Dobry wieczór Bomino!