Odmiana imienia Bogunia przez przypadki

Bogunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Bogunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Boguni

Celownik
(komu? czemu?):Boguni

Biernik
(kogo? co?):Bogunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Bogunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Boguni

Wołacz
(hej!):Boguniu!

PrzypadekLiczba mnoga

Mianownik
(kto? co?):Bogunie

Dopełniacz
(kogo? czego?):Boguń

Celownik
(komu? czemu?):Boguniom

Biernik
(kogo? co?):Bogunie

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Boguniami

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Boguniach

Wołacz
(hej!):Bogunie!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
BoguniaW domu Bogunia często urządza rodzicom pokazy mody.
Dopiero do mnie dotarło, że Bogunia już tu jest.
Mam na imię Bogunia.
Autorem niniejszego tekstu jest Bogunia.
Bogunia nie umie śpiewać.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
BoguniNie lubię Boguni.
Przedwczoraj były urodziny Boguni.
Serdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Boguni.
W słuchawce usłyszałam głos Boguni.
Rodzina Boguni wyprowadziła się.

Celownik:
(komu? czemu?)
BoguniMam nadzieję, że Boguni również się podoba.
Proszę Boguni nie dokuczać!
Mama przyznała rację Boguni.
Napisałem wiersz dzięki Boguni.
Boguni oczy błyszczą.

Biernik:
(kogo? co?)
BogunięZdjęcie przesłane przez Bogunię.
Przyniesiona przez Bogunię kawa okazała się tą nieco gorszą.
Spojrzała na Bogunię jeszcze raz.
Spojrzałam na Bogunię.
Przeprosiłam Bogunię i poszłam dalej.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
BoguniąZostanę tu tylko z Bogunią i chłopakami.
Razem z Bogunią zrobiłyśmy obiad.
Siedzieliśmy z Bogunią na ławce w parku.
Sprzątam pokój z Bogunią.
Razem z Bogunią znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
BoguniWtedy chciałam się czegoś dowiedzieć o nim i o Boguni.
A o Boguni to i słowa rzec nie umiał.
Przynajmniej tak myślał tata o Boguni.
Dyskutuję o Boguni.
Wszyscy dyskutują o Boguni.

Wołacz:
(hej!)
BoguniuDzień dobry Boguniu!
Boguniu! Gdzie jesteś?
Dobry wieczór Boguniu!
Hej Boguniu!
Dobranoc Boguniu!