Odmiana imienia Boguma przez przypadki

Boguma imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Boguma

Dopełniacz
(kogo? czego?):Bogumy

Celownik
(komu? czemu?):Bogumie

Biernik
(kogo? co?):Bogumę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Bogumą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Bogumie

Wołacz
(hej!):Bogumo!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
BogumaMam na imię Boguma.
Boguma odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Boguma ma katar i źle się czuje.
Boguma chce pójść ze mną na spacer.
W domu Boguma często urządza rodzicom pokazy mody.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
BogumySerce Bogumy stanęło na moment.
Przez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Bogumy.
Nie lubię Bogumy.
W słuchawce usłyszałam głos Bogumy.
Bogumy siedziała na podłodze oparta o ścianę.

Celownik:
(komu? czemu?)
BogumieTen nie pozostał dłużny Bogumie.
Kupiłem Bogumie magnes na lodówkę.
Zaproponowałem Bogumie dwa tematy.
Zerwał jabłko i podał je Bogumie.
Opowiedziałam Bogumie o przykrości która mnie spotkała.

Biernik:
(kogo? co?)
BogumęSpoglądam na Bogumę.
O jego personalia miałam spytać Bogumę prywatnie.
Kawę kupioną przez Bogumę wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Sierżant wpatrywał się w Bogumę jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Oszołomienie spadło teraz na Bogumę i na moment odebrało mu wigor.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
BogumąRozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Bogumą.
Ja z Bogumą zrobiłyśmy koktajl brzoskwiniowy z nektarynek.
Dwa dni temu miałam z Bogumą śmieszną przygodę.
Refleksyjnie po spotkaniu z Bogumą.
Karolina miała się spotkać z Bogumą przed szkołą.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
BogumieMówimy tu oczywiście o Bogumie.
Myślał o Bogumie i o swoim życiu.
Pomyśl nad tym, co napisałam ci o Bogumie.
Pamiętajmy o Bogumie i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.
Powiedz mi, co myślisz o Bogumie.

Wołacz:
(hej!)
BogumoDobranoc Bogumo!
Gdzie jesteś Bogumo!?
Dobry wieczór Bogumo!
Dzień dobry Bogumo!
Hej Bogumo!