Odmiana imienia Boguła przez przypadki

Boguła imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Boguła

Dopełniacz
(kogo? czego?):Boguły

Celownik
(komu? czemu?):Bogule

Biernik
(kogo? co?):Bogułę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Bogułą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Bogule

Wołacz
(hej!):Boguło!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
BogułaDziś Boguła ściga się z czasem, podczas pisania egzaminu.
Boguła tego nie widzi.
Dopiero do mnie dotarło, że Boguła już tu jest.
Mam na imię Boguła.
Jutro Boguła wyjdzie ze szpitala.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
BogułyPostanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Boguły słychać.
Od razu zobaczyła ich mama Boguły.
W słuchawce usłyszałam głos Boguły.
Byłam z nimi dziś na imieninach u cioci Boguły.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Boguły.

Celownik:
(komu? czemu?)
BoguleKto wie, może Bogule wyjdzie do na dobre.
Od początku próbujemy pomóc Bogule.
Dzięki Bogule mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Słoik z kawą wyleciał Bogule z rąk.
Przyglądam się Bogule.

Biernik:
(kogo? co?)
BogułęWidzę Bogułę.
Pożegnali w końcu Bogułę i wyszli razem.
Na Bogułę moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Spoglądam na Bogułę.
Przed wejściem spotkaliśmy Bogułę.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
BogułąWieczorem z Bogułą znowu idziemy na spacer.
Razem z Bogułą podążyłam na górne piętro za blondynką.
Ja z Bogułą chcemy się przebrać za wampiry.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Bogułą.
Razem z Bogułą wpadliśmy na pomysł pewnej sesji.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
BoguleNiestety, nie umiała zapomnieć o Bogule.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Bogule.
Piszę o Bogule.
Teraz chcę napisać parę słów o Bogule.
To jest pieśń o Bogule.

Wołacz:
(hej!)
BogułoDobry wieczór Boguło!
Dziękuję Boguło za rozmowę!
Boguło! Wróć do mnie!
Witaj Boguło!
Dobranoc Boguło!