Odmiana imienia Bognulka przez przypadki

Bognulka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Bognulka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Bognulki

Celownik
(komu? czemu?):Bognulce

Biernik
(kogo? co?):Bognulkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Bognulką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Bognulce

Wołacz
(hej!):Bognulko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
BognulkaDla mnie było już jasne, ze Bognulka umiera.
Jeśli jednak przegrasz, Bognulka zostaje z nami.
Jutro Bognulka wyjdzie ze szpitala.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Bognulka.
Moje drugie imię to właśnie Bognulka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
BognulkiNie mogę się otrząsnąć po odejściu Bognulki.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Bognulki.
Piszę list do Bognulki.
Tata Bognulki opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
Przepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej Bognulki.

Celownik:
(komu? czemu?)
BognulceJa na pewno przekaże swój procent Bognulce.
Bognulce udało się usłyszeć tylko parę słów.
Tego Bognulce było już za wiele.
Słoik z kawą wyleciał Bognulce z rąk.
Powiedz wszystkim i Bognulce, że nic mi nie jest.

Biernik:
(kogo? co?)
BognulkęSpojrzała na Bognulkę jeszcze raz.
Popatrzyłam na Bognulkę przekonana, że zacznie mówić dalej.
Spotkałam Bognulkę w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Na Bognulkę spłynęła niewymowna ulga.
Nieśmiało gładzi Bognulkę po włosach.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
BognulkąSiedzieliśmy z Bognulką na ławce w parku.
Powinnam jednak pojechać z Bognulką.
Tym razem korespondowałam z Bognulką.
Ja z Bognulką coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Ja z Bognulką siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
BognulcePomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Bognulce.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Bognulce.
Kto dziś pamięta o Bognulce.
Ten wiersz jest o Bognulce.
Myślałam cały czas tylko o Bognulce.

Wołacz:
(hej!)
BognulkoDzień dobry Bognulko!
Hej Bognulko!
Dobry wieczór Bognulko!
Bognulko! Gdzie jesteś?
Witaj Bognulko!