Odmiana imienia Bożenusia przez przypadki

Bożenusia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Bożenusia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Bożenusi

Celownik
(komu? czemu?):Bożenusi

Biernik
(kogo? co?):Bożenusię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Bożenusią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Bożenusi

Wołacz
(hej!):Bożenusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
BożenusiaDziś dowiedziałam się, że ma na imię Bożenusia.
Dopiero do mnie dotarło, że Bożenusia już tu jest.
Jak już wiecie mam na imię Bożenusia.
Gdzie jest Bożenusia?
Ja i Bożenusia nie wiedziałyśmy, co robić.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
BożenusiNajbardziej polubiłam ojca Bożenusi.
Przyglądałam się dłoniom Bożenusi.
Uroda Bożenusi miała potężną moc.
Tata Bożenusi opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
Postanowiłam sama sprawdzić na blogu, co u Bożenusi słychać.

Celownik:
(komu? czemu?)
BożenusiOpowiedziałam Bożenusi o przykrości która mnie spotkała.
Słoik z kawą wyleciał Bożenusi z rąk.
Bożenusi przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Zszedłem z drogi Bożenusi i usiadłem w fotelu.
Chciałam szybko pochwalić się Bożenusi.

Biernik:
(kogo? co?)
BożenusięPatrzył na Bożenusię wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Spoglądam na Bożenusię.
Na Bożenusię spłynęła niewymowna ulga.
Poszłam dalej i wtedy poznałam Bożenusię.
Pożegnali w końcu Bożenusię i wyszli razem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
BożenusiąObie z Bożenusią postawiłyśmy na zmiany.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Bożenusią.
Ja z Bożenusią coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Pracuję z Bożenusią.
Razem z Bożenusią podążyłam na górne piętro za blondynką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
BożenusiChciałam dowiedzieć się więcej o Bożenusi.
Dobrze, że wspomniałeś o Bożenusi.
I tak oto dowiedziałam się czegoś nowego o Bożenusi.
Mamrotał coś o Bożenusi, gdy podtrzymywał się ściany.
Śpiewam o Bożenusi.

Wołacz:
(hej!)
BożenusiuDziękuję Bożenusiu za rozmowę!
Bożenusiu! Gdzie jesteś?
Hej Bożenusiu!
Dzień dobry Bożenusiu!
Dobry wieczór Bożenusiu!