Odmiana imienia Blizborek przez przypadki

Blizborek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Blizborek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Blizborka

Celownik
(komu? czemu?):Blizborkowi

Biernik
(kogo? co?):Blizborka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Blizborkiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Blizborku

Wołacz
(hej!):Blizborku!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
BlizborekBlizborek ma katar i źle się czuje.
Za chwilę wróci Blizborek z lasu.
Na drugie imię mam Blizborek.
Dla mnie było już jasne, ze Blizborek umiera.
Moje drugie imię to właśnie Blizborek.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
BlizborkaUstaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Blizborka.
Dzisiaj wyruszyliśmy do domu Blizborka.
Tato Blizborka produkował abażury.
Rozalia podeszła do Blizborka.
Przez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Blizborka.

Celownik:
(komu? czemu?)
BlizborkowiZrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Blizborkowi.
Dzięki Blizborkowi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Blizborkowi oczy błyszczą.
Ten nie pozostał dłużny Blizborkowi.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Blizborkowi coś się stało.

Biernik:
(kogo? co?)
BlizborkaW końcu obudzili Blizborka, żeby ich ratował.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Blizborka.
Na Blizborka spłynęła niewymowna ulga.
Lubię Blizborka.
Spojrzał na Blizborka z zaciekawieniem.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
BlizborkiemWczoraj wracamy z Blizborkiem od lekarza.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Blizborkiem.
Ja z Blizborkiem coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Idę na spacer z Blizborkiem.
Siedzieliśmy z Blizborkiem na kanapie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
BlizborkuNiestety, nie umiała zapomnieć o Blizborku.
To jest pieśń o Blizborku.
Naszą piosenkę pisali z myślą o Blizborku.
Marzę o Blizborku.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Blizborku.

Wołacz:
(hej!)
BlizborkuDziękuję Blizborku za rozmowę!
Hej Blizborku!
Gdzie jesteś Blizborku!?
Cześć Blizborku!
Dobry wieczór Blizborku!