Odmiana imienia Blaneczka przez przypadki

Blaneczka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Blaneczka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Blaneczki

Celownik
(komu? czemu?):Blaneczce

Biernik
(kogo? co?):Blaneczkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Blaneczką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Blaneczce

Wołacz
(hej!):Blaneczko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
BlaneczkaDopiero do mnie dotarło, że Blaneczka już tu jest.
Na drugie imię mam Blaneczka.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Blaneczka.
Blaneczka ma katar i źle się czuje.
Autorem niniejszego tekstu jest Blaneczka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
BlaneczkiByłam pełna uznania dla rozwoju Blaneczki.
Rodzina Blaneczki wyprowadziła się.
Ustaliliśmy jednak, ze na razie będę mieszkać u Blaneczki.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Blaneczki.
W słuchawce usłyszałam głos Blaneczki.

Celownik:
(komu? czemu?)
BlaneczceDzięki Blaneczce mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Mama przyznała rację Blaneczce.
Opowiadam Blaneczce o swoich zainteresowaniach.
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Blaneczce.
Musiałam się zwierzyć Blaneczce.

Biernik:
(kogo? co?)
BlaneczkęBlaneczkę znalazłam w recepcji hotelu.
W końcu obudzili Blaneczkę, żeby ich ratował.
Patrzę na Blaneczkę i nic nie rozumiem.
Lubię Blaneczkę.
Blaneczkę zaświerzbiały ręce.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
BlaneczkąZostaliśmy z Blaneczką w salonie sami.
Wczoraj wracamy z Blaneczką od lekarza.
Kasia z Blaneczką mieli dużo szczęścia mając taką pogodę.
Idę na spacer z Blaneczką.
Zobacz wywiad z Blaneczką oraz innymi uczestnikami finału.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
BlaneczceWarto także pomyśleć chwilę o Blaneczce.
Pamiętajmy o Blaneczce i jej rodzinie.
Śpiewam o Blaneczce.
Chcę wiedzieć, co myślisz o Blaneczce.
W powrotnej drodze myślał o Blaneczce.

Wołacz:
(hej!)
BlaneczkoBlaneczko! Wróć do mnie!
Cześć Blaneczko!
Blaneczko! Uważaj!
Dobranoc Blaneczko!
Dobry wieczór Blaneczko!