Odmiana imienia Blaisek przez przypadki

Blaisek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Blaisek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Blaiska

Celownik
(komu? czemu?):Blaiskowi

Biernik
(kogo? co?):Blaiska

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Blaiskiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Blaisku

Wołacz
(hej!):Blaisku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
BlaisekJutro Blaisek wyjdzie ze szpitala.
Autorem niniejszego tekstu jest Blaisek.
Blaisek nie umie śpiewać.
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Blaisek.
Blaisek chce pójść ze mną na dyskotekę.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
BlaiskaZobaczyłam uśmiechniętą twarz Blaiska.
W słuchawce usłyszałam głos Blaiska.
Tymczasem zauważyłam wpis Blaiska kilka dni temu.
Najbardziej polubiłam ojca Blaiska.
Muszę pochwalić pomysł Blaiska.

Celownik:
(komu? czemu?)
BlaiskowiBlaiskowi wpadły w ucho słowa piosenki.
Nie wiem, co powiedzieć Blaiskowi.
Coś muszę Blaiskowi powiedzieć, stoi i czeka.
Dzięki Blaiskowi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Zerwał jabłko i podał je Blaiskowi.

Biernik:
(kogo? co?)
BlaiskaŚmiał się głośno, wesoło i patrzał na Blaiska bardzo przyjaźnie.
Widzę Blaiska.
Patrzył na Blaiska wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Widziałem dzisiaj Blaiska z mojej klasy.
W końcu obudzili Blaiska, żeby ich ratował.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
BlaiskiemW praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Blaiskiem.
Wieczorem z Blaiskiem znowu idziemy na spacer.
Obie z Blaiskiem postawiłyśmy na zmiany.
Wymyśliłam z Blaiskiem nową zabawę.
Wczoraj wracamy z Blaiskiem od lekarza.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
BlaiskuTe widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Blaisku.
A o Blaisku to i słowa rzec nie umiał.
Pomyśl nad tym, co mówiłam Ci o Blaisku.
Jest to prawdziwe kompendium wiedzy o Blaisku.
Kilka słów od autora materiału o Blaisku.

Wołacz:
(hej!)
BlaiskuDziękuję Blaisku za rozmowę!
Dobranoc Blaisku!
Blaisku! Wróć do mnie!
Cześć Blaisku!
Witaj Blaisku!