Odmiana imienia Bianulka przez przypadki

Bianulka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Bianulka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Bianulki

Celownik
(komu? czemu?):Bianulce

Biernik
(kogo? co?):Bianulkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Bianulką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Bianulce

Wołacz
(hej!):Bianulko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
BianulkaDobrze, że Bianulka grzecznie śpi.
Bianulka nie umie grać na gitarze.
Dopiero do mnie dotarło, że Bianulka już tu jest.
Mam na imię Bianulka.
Ja i Bianulka nie wiedziałyśmy, co robić.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
BianulkiBardzo podoba mi się wypracowanie Bianulki.
Postawa Bianulki była zupełnie inna.
Zaproszenia na urodziny Bianulki są gotowe.
Rodzina Bianulki zginęła w wypadku samochodowym.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Bianulki.

Celownik:
(komu? czemu?)
BianulceOpowiadam Bianulce o swoich zainteresowaniach.
Mam nadzieję, że Bianulce również się podoba.
Dzięki Bianulce święta nabrały nowego wymiaru.
Bianulce przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Zaproponowałem Bianulce dwa tematy.

Biernik:
(kogo? co?)
BianulkęPrzeprosiłam Bianulkę i poszłam dalej.
W końcu obudzili Bianulkę, żeby ich ratował.
Bianulkę natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Spojrzał na Bianulkę i uśmiechnął się.
Chwyciła Bianulkę za rękaw płaszcza.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
BianulkąRazem z Bianulką znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
Wczoraj wracamy z Bianulką od lekarza.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Bianulką.
Rozmawiam z Bianulką.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Bianulką.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
BianulceTen wiersz jest o Bianulce.
Na wsi, za dużo rzeczy przypomina mi o Bianulce.
No a teraz trochę więcej o Bianulce.
Śpiewam o Bianulce.
Chciałbym być teraz przy Bianulce.

Wołacz:
(hej!)
BianulkoDzień dobry Bianulko!
Bianulko! Gdzie jesteś?
Witaj Bianulko!
Gdzie jesteś Bianulko!?
Hej Bianulko!