Odmiana imienia Bianor przez przypadki

Bianor imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Bianor

Dopełniacz
(kogo? czego?):Bianora

Celownik
(komu? czemu?):Bianorowi

Biernik
(kogo? co?):Bianora

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Bianorem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Bianorze

Wołacz
(hej!):Bianorze!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
BianorBianor odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Gdzie jest Bianor?
Dziś dowiedziałam się, że ma na imię Bianor.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Bianor.
Ma na imię Bianor.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
BianoraPiszę list do Bianora.
Pożyczę od Bianora samochód i możemy jechać.
Rano gdy wstałem obudził mnie wrzask Bianora.
Zaproszenia na urodziny Bianora są gotowe.
Zbieramy na nowy wózek dla Bianora.

Celownik:
(komu? czemu?)
BianorowiTego Bianorowi było już za wiele.
Oczywiście każdy przyzna rację Bianorowi.
Bianorowi przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Napisałem wiersz dzięki Bianorowi.
Coś muszę Bianorowi powiedzieć, stoi i czeka.

Biernik:
(kogo? co?)
BianoraNa Bianora moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Patrzył na Bianora z pełnym zgrozy podziwem.
Przeprosiłam Bianora i poszłam dalej.
Lubię Bianora.
Czekałam na Bianora w kawiarni.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
BianoremJa z Bianorem chcemy się przebrać za wampiry.
Oboje z Bianorem kochamy słodycze, a ja uwielbiam piec.
Razem z Bianorem znaleźliśmy fajne towarzystwo do zabawy.
Idę na spacer z Bianorem.
Byliśmy wczoraj pierwszy raz z Bianorem na krytym basenie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
BianorzeNa pewno słyszałyście o Bianorze.
Bardzo fajny blog o Bianorze.
Zastanawiałam się czy powiedzieć mamie o Bianorze.
Wspominam o Bianorze.
Te widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Bianorze.

Wołacz:
(hej!)
BianorzeDobranoc Bianorze!
Gdzie jesteś Bianorze!?
Dziękuję Bianorze za rozmowę!
Bianorze! Wróć do mnie!
Bianorze! Gdzie jesteś?