Odmiana imienia Bezprym przez przypadki

Bezprym imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Bezprym

Dopełniacz
(kogo? czego?):Bezpryma

Celownik
(komu? czemu?):Bezprymowi

Biernik
(kogo? co?):Bezpryma

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Bezprymem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Bezprymie

Wołacz
(hej!):Bezprymie!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
BezprymBezprym chce pójść ze mną na spacer.
Bezprym wraca do domu.
Autorem niniejszego tekstu jest Bezprym.
Dobrze, że Bezprym grzecznie śpi.
Bezprym nie umie grać na gitarze.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
BezprymaJadę do Bezpryma.
W sobotę są urodziny Bezpryma.
Serce Bezpryma stanęło na moment.
Zaproszenia na urodziny Bezpryma są gotowe.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Bezpryma.

Celownik:
(komu? czemu?)
BezprymowiCo tej Bezprymowi po głowie chodzi?
Korzysta z okazji, by wyznać Bezprymowi miłość.
Daję Bezprymowi, to co najlepsze we mnie.
Bezprymowi wpadły w ucho słowa piosenki.
Zszedłem z drogi Bezprymowi i usiadłem w fotelu.

Biernik:
(kogo? co?)
BezprymaSpojrzała na Bezpryma jeszcze raz.
Lubię Bezpryma.
Widzę Bezpryma.
Podchodzi, całuje Bezpryma i idzie do wyjścia.
Bezpryma natychmiast ogarnęła gorąca błogość.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
BezprymemSiedzieliśmy z Bezprymem na ławce w parku.
Idę na spacer z Bezprymem.
Wieczorem z Bezprymem znowu idziemy na spacer.
Oboje z Bezprymem wybuchliśmy śmiechem.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Bezprymem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
BezprymieDyskutuję o Bezprymie.
I tak oto dowiedziałam się czegoś nowego o Bezprymie.
Przynajmniej tak myślał tata o Bezprymie.
To jest pieśń o Bezprymie.
Chciałbym być teraz przy Bezprymie.

Wołacz:
(hej!)
BezprymieHej Bezprymie!
Gdzie jesteś Bezprymie!?
Cześć Bezprymie!
Dzień dobry Bezprymie!
Bezprymie! Uważaj!