Odmiana imienia Beuno przez przypadki

Beuno imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Beuno

Dopełniacz
(kogo? czego?):Beuno

Celownik
(komu? czemu?):Beuno

Biernik
(kogo? co?):Beuno

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Beuno

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Beuno

Wołacz
(hej!):Beuno!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
BeunoBeuno tego nie widzi.
Gdzie jest Beuno?
Beuno nie umie śpiewać.
W domu Beuno często urządza rodzicom pokazy mody.
Jutro Beuno wyjdzie ze szpitala.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
BeunoTata Beuno poszedł otworzyć drzwi.
Dziadek Beuno w tym czasie miał chorą rękę.
Zobaczyłam uśmiechniętą twarz Beuno.
Szkoda że Beuno prawie że w ogóle nie ma.
Rodzina Beuno zginęła w wypadku samochodowym.

Celownik:
(komu? czemu?)
BeunoKupiłem Beuno magnes na lodówkę.
Zerwał jabłko i podał je Beuno.
Beuno wpadły w ucho słowa piosenki.
Dzięki Beuno mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Nie wiem, co powiedzieć Beuno.

Biernik:
(kogo? co?)
BeunoKawę kupioną przez Beuno wysypała z plastykowego opakowania do puszki.
Spoglądam na Beuno.
Doprowadził tym Beuno do stanu bliskiego apopleksji.
W końcu obudzili Beuno, żeby ich ratował.
Spojrzała na Beuno jeszcze raz.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
BeunoDwa dni temu miałam z Beuno śmieszną przygodę.
Rozliczyłam się i powróciłam do rozmowy z Beuno.
Byliśmy z Beuno na jarmarku.
Wczoraj wracamy z Beuno od lekarza.
Siedzieliśmy z Beuno na ławce w parku.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
BeunoNa pewno słyszałyście o Beuno.
Dyskutuję o Beuno.
I tak oto dowiedziałam się czegoś nowego o Beuno.
Ten wiersz jest o Beuno.
Przygotowuje książkę o Beuno.

Wołacz:
(hej!)
BeunoHej Beuno!
Dobranoc Beuno!
Beuno! Wróć do mnie!
Beuno! Gdzie jesteś?
Dobry wieczór Beuno!