Odmiana imienia Bertuś przez przypadki

Bertuś imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Bertuś

Dopełniacz
(kogo? czego?):Bertusia

Celownik
(komu? czemu?):Bertusiowi

Biernik
(kogo? co?):Bertusia

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Bertusiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Bertusiu

Wołacz
(hej!):Bertusiu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
BertuśJutro Bertuś wyjdzie ze szpitala.
Autorem niniejszego tekstu jest Bertuś.
Ma na imię Bertuś.
Bertuś odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Bertuś ma katar i źle się czuje.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
BertusiaPozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Bertusia.
W słuchawce usłyszałam głos Bertusia.
Przez uchylone drzwi usłyszałem wołanie Bertusia.
Zbieramy na nowy wózek dla Bertusia.
Nie mogę się otrząsnąć po odejściu Bertusia.

Celownik:
(komu? czemu?)
BertusiowiSłoik z kawą wyleciał Bertusiowi z rąk.
Daję Bertusiowi, to co najlepsze we mnie.
Dzięki Bertusiowi mamy kolejny artykuł po polsku.
Coś muszę Bertusiowi powiedzieć, stoi i czeka.
Rozalia z troską przyglądała się Bertusiowi.

Biernik:
(kogo? co?)
BertusiaPrzyniesiona przez Bertusia kawa okazała się tą nieco gorszą.
Spojrzał na Bertusia i uśmiechnął się.
Lubię Bertusia.
Spotkałam Bertusia w sklepie, kupowała świeże bułeczki.
Spojrzałam na Bertusia jak dopisuje kolejne literki.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
BertusiemRazem z Bertusiem zrobiłyśmy obiad.
Rozmawiam z Bertusiem.
Idę na spacer z Bertusiem.
Tym razem korespondowałam z Bertusiem.
Siedzieliśmy z Bertusiem przy basenie.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
BertusiuTen wiersz jest o Bertusiu.
Mowa oczywiście o Bertusiu.
Myślałam cały czas tylko o Bertusiu.
I tak oto dowiedziałam się czegoś nowego o Bertusiu.
Na wsi, za dużo rzeczy przypomina mi o Bertusiu.

Wołacz:
(hej!)
BertusiuHej Bertusiu!
Dobranoc Bertusiu!
Bertusiu! Wróć do mnie!
Dzień dobry Bertusiu!
Witaj Bertusiu!