Odmiana imienia Bernardka przez przypadki

Bernardka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Bernardka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Bernardki

Celownik
(komu? czemu?):Bernardce

Biernik
(kogo? co?):Bernardkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Bernardką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Bernardce

Wołacz
(hej!):Bernardko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
BernardkaCo robi Bernardka?
Dobrze, że Bernardka grzecznie śpi.
Pierwszą osobą którą zobaczyłem była Bernardka.
Ma na imię Bernardka.
Na drugie imię mam Bernardka.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
BernardkiSzukałem linków do strony Bernardki.
Tato Bernardki produkował abażury.
Powiedział, ze wyprawia przyjęcie na cześć Bernardki.
Tata Bernardki opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
Przedwczoraj były urodziny Bernardki.

Celownik:
(komu? czemu?)
BernardceBernardce przyszła nagle do głowy straszna myśl.
Rozalia z troską przyglądała się Bernardce.
Proszę Bernardce nie dokuczać!
Od początku próbujemy pomóc Bernardce.
Oddaję Bernardce list.

Biernik:
(kogo? co?)
BernardkęLubię Bernardkę.
Spojrzałem znacząco na Bernardkę.
W Bernardkę nagle coś wstąpiło.
Sierżant wpatrywał się w Bernardkę jak zahipnotyzowany i nawet nie mrugał.
Bernardkę zaświerzbiały ręce.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
BernardkąIdę na spacer z Bernardką.
Śpiewam z Bernardką.
Weekend spędzony z Bernardką był przesympatyczny.
Refleksyjnie po spotkaniu z Bernardką.
Zobacz wywiad z Bernardką oraz innymi uczestnikami finału.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
BernardceZastanawiam się dlaczego wspomniałeś o Bernardce.
Warto także pomyśleć chwilę o Bernardce.
Śpiewam o Bernardce.
Pamiętajmy o Bernardce i o tym, że była dobra dla nas wszystkich.
Przygotowuje książkę o Bernardce.

Wołacz:
(hej!)
BernardkoWitaj Bernardko!
Gdzie jesteś Bernardko!?
Bernardko! Uważaj!
Dziękuję Bernardko za rozmowę!
Cześć Bernardko!