Odmiana imienia Benwenuta przez przypadki

Benwenuta imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Benwenuta

Dopełniacz
(kogo? czego?):Benwenuty

Celownik
(komu? czemu?):Benwenucie

Biernik
(kogo? co?):Benwenutę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Benwenutą

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Benwenucie

Wołacz
(hej!):Benwenuto!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
BenwenutaPierwszą osobą którą zobaczyłem była Benwenuta.
Autorem niniejszego tekstu jest Benwenuta.
Autorem artykułu jest Benwenuta.
Dla mnie było już jasne, ze Benwenuta umiera.
Dobrze, że Benwenuta grzecznie śpi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
BenwenutyTymczasem zauważyłam wpis Benwenuty kilka dni temu.
Lubię śpiewać zwłaszcza dla Benwenuty.
Serdecznie zapraszamy na wernisaż wystawy malarstwa Benwenuty.
Nie lubię Benwenuty.
Tym razem prezentujemy wystawę Benwenuty.

Celownik:
(komu? czemu?)
BenwenucieKto wie, może Benwenucie wyjdzie do na dobre.
Tego Benwenucie było już za wiele.
Rozalia z troską przyglądała się Benwenucie.
Benwenucie udało się usłyszeć tylko parę słów.
Daję Benwenucie, to co najlepsze we mnie.

Biernik:
(kogo? co?)
BenwenutęCałość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Benwenutę.
Nieśmiało gładzi Benwenutę po włosach.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Benwenutę bardzo przyjaźnie.
Na Benwenutę spłynęła niewymowna ulga.
Spojrzała na Benwenutę jeszcze raz.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
BenwenutąA sytuacja z Benwenutą rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Ja z Benwenutą siedzieliśmy w środku razem z narzędziami.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Benwenutą.
Ja z Benwenutą coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Siedzieliśmy z Benwenutą na ławce w parku.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
BenwenuciePiszę o Benwenucie.
Kiedyś chciałam napisać o Benwenucie.
Śpiewam o Benwenucie.
Marzę o Benwenucie.
Jest to prawdziwe kompendium wiedzy o Benwenucie.

Wołacz:
(hej!)
BenwenutoWitaj Benwenuto!
Hej Benwenuto!
Benwenuto! Uważaj!
Benwenuto! Gdzie jesteś?
Cześć Benwenuto!