Odmiana imienia Benitunia przez przypadki

Benitunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Benitunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Benituni

Celownik
(komu? czemu?):Benituni

Biernik
(kogo? co?):Benitunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Benitunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Benituni

Wołacz
(hej!):Benituniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
BenituniaNa drugie imię mam Benitunia.
Gdzie jest Benitunia?
Jak już wiecie mam na imię Benitunia.
Dobrze, że Benitunia grzecznie śpi.
W domu Benitunia często urządza rodzicom pokazy mody.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
BenituniRano gdy wstałem obudził mnie wrzask Benituni.
Byłam z nimi dziś na imieninach u cioci Benituni.
Prosimy o pomoc dla Benituni.
Pożyczę od Benituni samochód i możemy jechać.
Trzeba wymyślić jakąś bajkę dla Benituni.

Celownik:
(komu? czemu?)
BenituniMusiałam się zwierzyć Benituni.
Oddaję Benituni list.
Oczywiście każdy przyzna rację Benituni.
Co tej Benituni po głowie chodzi?
Mama przyznała rację Benituni.

Biernik:
(kogo? co?)
BenitunięSpojrzał na Benitunię z zaciekawieniem.
Benitunię znalazłam w recepcji hotelu.
Benitunię natychmiast ogarnęła gorąca błogość.
Patrzył na Benitunię wzrokiem pozbawionym cienia inteligencji.
Doprowadził tym Benitunię do stanu bliskiego apopleksji.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
BenituniąSiedzieliśmy z Benitunią na kanapie.
Zostaliśmy z Benitunią w salonie sami.
Zakończyliśmy edycję kwietniową z Benitunią.
Obie z Benitunią postawiłyśmy na zmiany.
Byliśmy z Benitunią na jarmarku.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
BenituniPomyśl nad tym, co mówiłam ci o Benituni.
Mówimy tu oczywiście o Benituni.
Chciałam dowiedzieć się więcej o Benituni.
Pamiętajmy o Benituni i jej rodzinie.
Kto dziś pamięta o Benituni.

Wołacz:
(hej!)
BenituniuDzień dobry Benituniu!
Dziękuję Benituniu za rozmowę!
Gdzie jesteś Benituniu!?
Benituniu! Uważaj!
Dobranoc Benituniu!