Odmiana imienia Benedyktka przez przypadki

Benedyktka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Benedyktka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Benedyktki

Celownik
(komu? czemu?):Benedyktce

Biernik
(kogo? co?):Benedyktkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Benedyktką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Benedyktce

Wołacz
(hej!):Benedyktko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
BenedyktkaGdzie jest Benedyktka?
Dopiero do mnie dotarło, że Benedyktka już tu jest.
Jutro Benedyktka wyjdzie ze szpitala.
Benedyktka chce pójść ze mną na dyskotekę.
Co robi Benedyktka?

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
BenedyktkiW słuchawce usłyszałam głos Benedyktki.
Przyglądałam się dłoniom Benedyktki.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Benedyktki.
Serce Benedyktki stanęło na moment.
Tata Benedyktki sam opatrzył mi nogę.

Celownik:
(komu? czemu?)
BenedyktcePrzyglądam się Benedyktce.
Korzysta z okazji, by wyznać Benedyktce miłość.
Dzięki Benedyktce mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.
Oddaję Benedyktce list.
Napisałem wiersz dzięki Benedyktce.

Biernik:
(kogo? co?)
BenedyktkęNa Benedyktkę spłynęła niewymowna ulga.
Spojrzałem znacząco na Benedyktkę.
Czekałam na Benedyktkę w kawiarni.
Spojrzałam na Benedyktkę.
Benedyktkę zaświerzbiały ręce.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
BenedyktkąJa z Benedyktką coraz bardziej się do siebie zbliżaliśmy.
Śpiewam z Benedyktką.
Byliśmy wczoraj pierwszy raz z Benedyktką na krytym basenie.
Sprzątam pokój z Benedyktką.
Zobacz wywiad z Benedyktką oraz innymi uczestnikami finału.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
BenedyktceTo jest pieśń o Benedyktce.
Wczoraj wspomniałam o Benedyktce z moim tatą.
Kilka słów od autora materiału o Benedyktce.
Mówimy tu oczywiście o Benedyktce.
A o Benedyktce to i słowa rzec nie umiał.

Wołacz:
(hej!)
BenedyktkoHej Benedyktko!
Benedyktko! Wróć do mnie!
Cześć Benedyktko!
Witaj Benedyktko!
Dobranoc Benedyktko!