Odmiana imienia Beatulka przez przypadki

Beatulka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Beatulka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Beatulki

Celownik
(komu? czemu?):Beatulce

Biernik
(kogo? co?):Beatulkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Beatulką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Beatulce

Wołacz
(hej!):Beatulko!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
BeatulkaDla mnie było już jasne, ze Beatulka umiera.
Za chwilę wróci Beatulka z lasu.
Jeśli jednak przegrasz, Beatulka zostaje z nami.
Beatulka odgrywa bardzo ważną rolę na boisku.
Beatulka tego nie widzi.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
BeatulkiDla Beatulki ten pies jest naprawdę bezcenny.
Postanowiłam się nie wyróżniać i dołączyłam do Beatulki.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Beatulki.
Dziadek Beatulki w tym czasie miał chorą rękę.
Piszę list do Beatulki.

Celownik:
(komu? czemu?)
BeatulceProszę Beatulce nie dokuczać!
Nie wiem, co powiedzieć Beatulce.
Przyglądam się Beatulce.
Beatulce włosy stanęły dęba na głowie.
Daję Beatulce, to co najlepsze we mnie.

Biernik:
(kogo? co?)
BeatulkęWidzę Beatulkę.
Chwyciła Beatulkę za rękaw płaszcza.
Spojrzałam na Beatulkę jak dopisuje kolejne literki.
Czekałam na Beatulkę w kawiarni.
Doprowadził tym Beatulkę do stanu bliskiego apopleksji.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
BeatulkąWieczorem z Beatulką znowu idziemy na spacer.
Ale można sobie zrobić zdjęcie z Beatulką.
Siedzieliśmy z Beatulką przy basenie.
Byliśmy wczoraj pierwszy raz z Beatulką na krytym basenie.
Byliśmy z Beatulką na jarmarku.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
BeatulceBardzo fajny blog o Beatulce.
Wspominam o Beatulce.
Warto także pomyśleć chwilę o Beatulce.
Przynajmniej tak myślał tata o Beatulce.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Beatulce.

Wołacz:
(hej!)
BeatulkoDobranoc Beatulko!
Dobry wieczór Beatulko!
Cześć Beatulko!
Beatulko! Uważaj!
Hej Beatulko!