Odmiana imienia Beanek przez przypadki

Beanek imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Beanek

Dopełniacz
(kogo? czego?):Beanka

Celownik
(komu? czemu?):Beankowi

Biernik
(kogo? co?):Beanka

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Beankiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Beanku

Wołacz
(hej!):Beanku!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
BeanekPierwszą osobą którą zobaczyłem była Beanek.
Beanek nie umie grać na gitarze.
Beanek chce pójść ze mną na dyskotekę.
Jeśli jednak przegrasz, Beanek zostaje z nami.
Beanek nie umie śpiewać.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
BeankaTata Beanka poszedł otworzyć drzwi.
Ręka Beanka uniesiona ponad głowę zamachnęła się.
Jestem mamą Beanka i jeszcze trojga innych dzieci.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Beanka.
Beanka siedziała na podłodze oparta o ścianę.

Celownik:
(komu? czemu?)
BeankowiOczywiście każdy przyzna rację Beankowi.
Oddaję Beankowi list.
Nie wiem, co powiedzieć Beankowi.
Napisałem wiersz dzięki Beankowi.
Dzięki Beankowi mieliśmy też pięknie udekorowaną salę.

Biernik:
(kogo? co?)
BeankaSpojrzałam na Beanka.
Podchodzi, całuje Beanka i idzie do wyjścia.
Kiedy podążyłam za jego wzrokiem, ujrzałam Beanka.
Całość dopełniają misternie zaaranżowane wnętrza przez Beanka.
W Beanka nagle coś wstąpiło.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
BeankiemSprzątam pokój z Beankiem.
Oboje z Beankiem wybuchliśmy śmiechem.
Dzisiaj miałam się spotkać pierwszy raz z Beankiem.
A sytuacja z Beankiem rozwinęła się nagle dosyć szybko.
Weekend spędzony z Beankiem był przesympatyczny.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
BeankuZapraszam na film dokumentalny o Beanku.
Dobrze, że wspomniałeś o Beanku.
Kilka słów od autora materiału o Beanku.
Chciałbym być teraz przy Beanku.
Mowa oczywiście o Beanku.

Wołacz:
(hej!)
BeankuBeanku! Wróć do mnie!
Gdzie jesteś Beanku!?
Dobranoc Beanku!
Dziękuję Beanku za rozmowę!
Beanku! Gdzie jesteś?