Odmiana imienia Bądzsławka przez przypadki

Bądzsławka imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Bądzsławka

Dopełniacz
(kogo? czego?):Bądzsławki

Celownik
(komu? czemu?):Bądzsławce

Biernik
(kogo? co?):Bądzsławkę

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Bądzsławką

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Bądzsławce

Wołacz
(hej!):Bądzsławko!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
BądzsławkaMam na imię Bądzsławka.
Ja i Bądzsławka nie wiedziałyśmy, co robić.
Autorem artykułu jest Bądzsławka.
Jak już wiecie mam na imię Bądzsławka.
Jutro Bądzsławka wyjdzie ze szpitala.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
BądzsławkiRodzina Bądzsławki zginęła w wypadku samochodowym.
Dla Bądzsławki ten pies jest naprawdę bezcenny.
Pozostało jeszcze zadzwonić do rodziców i siostry Bądzsławki.
Postawa Bądzsławki była zupełnie inna.
Bardzo podoba mi się wypracowanie Bądzsławki.

Celownik:
(komu? czemu?)
BądzsławceBądzsławce oczy błyszczą.
Musiałam się zwierzyć Bądzsławce.
Kupiłem Bądzsławce magnes na lodówkę.
Od początku próbujemy pomóc Bądzsławce.
Chciałam szybko pochwalić się Bądzsławce.

Biernik:
(kogo? co?)
BądzsławkęPożegnali w końcu Bądzsławkę i wyszli razem.
Spojrzałam na Bądzsławkę w wymownym geście.
Na Bądzsławkę moje słowa podziałały niczym ostroga na bojowego ogiera.
Obserwuję Bądzsławkę bardzo uważnie.
Spojrzała na Bądzsławkę jeszcze raz.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
BądzsławkąRazem z Bądzsławką podążyłam na górne piętro za blondynką.
Sprzątam pokój razem z Bądzsławką.
Ja z Bądzsławką chcemy się przebrać za wampiry.
Jadę na wycieczkę razem z Bądzsławką.
Siedzieliśmy z Bądzsławką na ławce w parku.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
BądzsławcePiszę o Bądzsławce.
Dyskutuję o Bądzsławce.
Na pewno słyszałyście o Bądzsławce.
Kiedyś chciałam napisać wiersz o Bądzsławce.
Jest to prawdziwe kompendium wiedzy o Bądzsławce.

Wołacz:
(hej!)
BądzsławkoDziękuję Bądzsławko za rozmowę!
Bądzsławko! Gdzie jesteś?
Dzień dobry Bądzsławko!
Witaj Bądzsławko!
Gdzie jesteś Bądzsławko!?