Odmiana imienia Aurunia przez przypadki

Aurunia imię żeńskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Aurunia

Dopełniacz
(kogo? czego?):Auruni

Celownik
(komu? czemu?):Auruni

Biernik
(kogo? co?):Aurunię

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Aurunią

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Auruni

Wołacz
(hej!):Auruniu!

PrzypadekPrzykład deklinacji w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AuruniaJeśli jednak przegrasz, Aurunia zostaje z nami.
W domu Aurunia często urządza rodzicom pokazy mody.
Dopiero do mnie dotarło, że Aurunia już tu jest.
Aurunia nie umie śpiewać.
Aurunia chce pójść ze mną na dyskotekę.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AuruniSzukałem linków do strony Auruni.
Tata Auruni opowiedział mi o swoich przygodach w wojsku.
Postawa Auruni była zupełnie inna.
Przed domem Auruni zauważyłem wózek z dzieckiem.
Muszę pochwalić pomysł Auruni.

Celownik:
(komu? czemu?)
AuruniOddaję Auruni list.
Daję Auruni, to co najlepsze we mnie.
Proszę Auruni nie dokuczać!
Zrzuciła z siebie pelerynę i oddała ją Auruni.
Auruni przyszła nagle do głowy straszna myśl.

Biernik:
(kogo? co?)
AurunięPrzed sesją zapytałam Aurunię co lubi.
Spojrzała na Aurunię jeszcze raz.
W końcu obudzili Aurunię, żeby ich ratował.
Śmiał się głośno, wesoło i patrzał na Aurunię bardzo przyjaźnie.
Oszołomienie spadło teraz na Aurunię i na moment odebrało mu wigor.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AuruniąRazem z Aurunią przestaliśmy dawno za nimi nadążać.
Siedzieliśmy z Aurunią na ławce w parku.
Wczoraj wracamy z Aurunią od lekarza.
W praktyce minęło już pół roku odkąd nie jestem z Aurunią.
Karolina miała się spotkać z Aurunią przed szkołą.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AuruniKiedyś chciałam napisać o Auruni.
Nie wspomniałem na początku o Auruni.
Piszę o Auruni.
A o Auruni to i słowa rzec nie umiał.
Na koniec parę słów o Auruni.

Wołacz:
(hej!)
AuruniuCześć Auruniu!
Hej Auruniu!
Gdzie jesteś Auruniu!?
Auruniu! Gdzie jesteś?
Dziękuję Auruniu za rozmowę!