Odmiana imienia Aurelik przez przypadki

Aurelik imię męskie

PrzypadekLiczba pojedyncza

Mianownik
(kto? co?):Aurelik

Dopełniacz
(kogo? czego?):Aurelika

Celownik
(komu? czemu?):Aurelikowi

Biernik
(kogo? co?):Aurelika

Narzędnik
(z kim? z czym?):z Aurelikiem

Miejscownik
(o kim? o czym?):o Aureliku

Wołacz
(hej!):Aureliku!

PrzypadekPrzykład odmiany w liczbie pojedynczej

Mianownik:
(kto? co?)
AurelikMam na imię Aurelik.
Jutro Aurelik wyjdzie ze szpitala.
Moje drugie imię to właśnie Aurelik.
Aurelik wraca do domu.
Dopiero do mnie dotarło, że Aurelik już tu jest.

Dopełniacz:
(kogo? czego?)
AurelikaJadę do Aurelika.
Nie mogła się doczekać, by w końcu wysłać ją do Aurelika.
Postawa Aurelika była zupełnie inna.
Przepis na tą babkę dostałam dawno temu od znajomej Aurelika.
Uroda Aurelika miała potężną moc.

Celownik:
(komu? czemu?)
AurelikowiOd początku próbujemy pomóc Aurelikowi.
Zaproponowałem Aurelikowi dwa tematy.
Rozalia z troską przyglądała się Aurelikowi.
Dzięki Aurelikowi mamy kolejny artykuł po polsku.
Dopiero teraz zrozumiałem, że Aurelikowi coś się stało.

Biernik:
(kogo? co?)
AurelikaW Aurelika nagle coś wstąpiło.
Poznałam paru fajnych ludzi, w tym Aurelika.
Odprowadziłam Aurelika do wyjścia.
Postaram się namówić Aurelika na spacer.
Obserwuję Aurelika bardzo uważnie.

Narzędnik:
(z kim? z czym?)
AurelikiemWeekend spędzony z Aurelikiem był przesympatyczny.
Przez chwilę oboje z Aurelikiem patrzyli na siebie.
Jadę z Aurelikiem na dyskotekę.
Pracuję razem z Aurelikiem.
Jadę na wycieczkę razem z Aurelikiem.

Miejscownik:
(o kim? o czym?)
AurelikuTe widzenia mieszały mu się z nieustającą myślą o Aureliku.
Na koniec parę słów o Aureliku.
Posiadam całą serię powieści tego autora o Aureliku.
W głowie kłebiły mu się mysli i wspomnienia o Aureliku.
Hipnotyzująca powieść o Aureliku i płatnym mordercy.

Wołacz:
(hej!)
AurelikuAureliku! Uważaj!
Dobranoc Aureliku!
Dzień dobry Aureliku!
Hej Aureliku!
Gdzie jesteś Aureliku!?